Braamsluiper

De braamsluiper is, zoals de naam al doet vermoeden, een vogel die vaak onopgemerkt blijft. Zo zingt de soort vooral de weken rond Koningsdag uitgebreid, en is hij de rest van het jaar bijzonder zwijgzaam. Erg bontgekleurd is de braamsluiper niet, maar slechts weinig vogelsoorten hebben zo'n witte keel. Dat maakt samen met de uitbundige zang de braamsluiper niet zo moeilijk te herkennen voor wie er een meent te zien in het struikgewas. Zingt een snelle, klepperende ratel, vaak voorafgegaan door een brabbelende zang met scherpe tonen. Meest gehoorde roep een korte tik, als twee steentjes die tegen elkaar aan worden geketst. Zingt vooral begin mei, wisselt vaak van zangpost. Zang wordt na paar weken snel minder. Geen zangvlucht. Broedt vanaf eind april, één of twee legsels per jaar van 3-7 eieren. Het mannetje bouwt één of meerdere 'haantjesnesten', een simpele bodem om vrouwtjes te verleiden. Dit kan later gebruikt worden om het nest op te bouwen, een diepe kom van grassen, wat door beide wordt gedaan. Na 11-12 dagen broeden, zitten de jongen nog 12-13 dagen in het nest, en na het uitvliegen worden ze nog 18-20 dagen gevoed door de ouders. Braamsluipers zijn het talrijkst in duingebieden met doornstruwelen en kleinschalig boerenland met veel heggen op kleigronden. Grote bosgebieden worden gemeden, in stedelijk gebied bewoont de soort (schaars) parken en tuinen. In de lage delen van het land wist de braamsluiper sinds ca. 1975 te profiteren van toegenomen beplanting in voorheen open gebied. Op de hoge gronden, daarentegen, ging broedgelegenheid verloren bij onder andere ruilverkavelingen. Het voedsel bestaat uit insecten, spinnen, duizendpoten e.d., ook kleine slakjes; in herfst ook bessen, maar minder vaak dan andere grasmussoorten. Als een van de buitenbeentjes trekken alle (Noord)West-Europese braamsluipers zuidoostelijk weg richting de Balkan, en vliegen via Israël en Egypte naar Oost-Afrika. Ze overwinteren met name in Tsjaad, Soedan, Ethiopië en het Arabisch schiereiland. Vanaf half juli trekken ze weg, met de piek eind augustus, begin september. De terugtrek komt al vroeg op gang (eind januari), maar de meesten gaan pas in maart, begin april. Mannetjes komen 5-10 dagen eerder aan in het broedgebied. Aankomst in Nederland vooral half april-half mei. Nachttrekker. Op ons volkstuincomplex Thurlede zie ik ze eigenlijk alleen maar in het najaar.

Wespendief

Als je in je tuin zit en je hebt vrij uitzicht omhoog dan zie je soms wel eens iets bijzonders langsvliegen. Zo vloog er een Wespendief over in zuidelijke richting. Voor onze omgeving best wel een schaarse doortrekker.

Sperwer

Als je vogels voert in je tuin trekt dat niet alleen   zangvogels aan maar kan er ook plotseling  een    Sperwer opduiken die probeert een vogeltje te vangen. Daarom is het ook belangrijk dat vogels snel dekking kunnen zoeken en zo kunnen ontkomen aan de    Sperwer. Aan de andere kant is het ook een onderdeel van de natuur en zorgt de natuurlijke selectie ervoor dat onvoorzichtige vogels het slachtoffer van de   Sperwer worden. Het meest opvallend aan de Sperwer is de gele iris, de fijn gebandeerde borst en de dunne maar krachtige, gele poten. Sperwers hebben stompe vleugels met een relatief groot oppervlak. De vleugels zijn veel breder dan van valkachtigen waarvoor ze vaak worden aangezien.  Opvallend is het grote verschil in afmeting tussen mannetje en vrouwtje. Vrouwtjes zijn veel groter en zwaarder dan mannetjes en jagen op grotere prooien. mannetjes. Zo wordt uiteindelijk het aanbod aan prooi vergroot wat natuurlijk ook weer ten goede komt aan de overleving kansen van de soort. De Sperwer van de foto's vloog over mijn Volkstuin en maakte een prachtige loop boven mijn tuin om vervolgens te versnellen naar een mogelijke prooi.