Outdoor Photography: 06/01/2024

15 juni, 2024

Na alle aandacht de afgelopen tijd die gericht was op de Noord Amerikaanse dwaalgast de grote tafeleend leek het me een goed idee om onze eigen tafeleend voor het voetlicht te brengen.

De tafeleend is wijdverspreid in Europa en Azië. In Nederland is het een algemene broedvogel, maar ze worden ook vaak waargenomen als trekvogel en wintergast. Tafeleenden geven de voorkeur aan grote, ondiepe zoetwatermeren, plassen en langzaam stromende rivieren met een overvloed aan ondergedoken waterplanten. Het mannetje heeft een kastanjebruine kop en hals, een zwart borststuk, een grijs lichaam en zwarte staart. De ogen zijn rood en de snavel is blauwgrijs met een zwarte punt. Het vrouwtje is minder opvallend gekleurd dan het mannetje, met een bruingrijze kop en lichaam en een meer uniforme kleur. De ogen zijn bruin. Tafeleenden zijn overdag actief en brengen veel tijd door met duiken op zoek naar voedsel. Ze zijn sociale vogels en worden vaak in groepen gezien, vooral buiten het broedseizoen. Hun dieet bestaat voornamelijk uit waterplanten, maar ze eten ook insecten, weekdieren en andere kleine waterdieren. Tafeleenden duiken vaak om voedsel van de bodem van meren en plassen te halen. Het broedseizoen begint in de late lente. De vrouwtjes bouwen nesten in dicht riet of andere vegetatie nabij water. Een legsel bestaat meestal uit 8-10 eieren, die door het vrouwtje worden uitgebroed. De jongen zijn nestvlieders en kunnen vrijwel meteen na het uitkomen zwemmen en voedsel zoeken. De tafeleend is een trekvogel. De populaties in Noord- en Oost-Europa trekken in de winter naar zuidelijker gelegen gebieden, zoals Zuidwest-Europa en Noord-Afrika. In Nederland kunnen ze zowel broedvogels als overwinteraars zijn. De tafeleend wordt door de IUCN als 'gevoelig' (Near Threatened) geclassificeerd. Hoewel de soort wijdverspreid is, zijn er zorgen over afnemende populaties, vooral in Europa, door habitatverlies, vervuiling en jacht.

Tafeleend . Common Pochard · Aythya ferina

Vrouwtje Tafeleend uit mijn archief . Common Pochard · Aythya ferina

Alvast weer bedankt voor het bezoek aan mijn Blog en de reacties op mijn Vorige Blog.

Ben van den Broek

Al van kinds af aan voel ik me aangetrokken tot de natuur en vogels in het bijzonder. Vogels geven je een gevoel van vrijheid, prikkelen je fantasie en scherpen je zintuigen. Natuurlijk zijn er meer onderwerpen die het waard zijn om gefotografeerd te worden. Daarom zijn er ook andere thema's toegevoegd uit de natuur, zoals insecten, amfibieën en zoogdieren. Een andere passie is het schilderen (met acrylverf) van vogels en dieren met een expressionistische inslag. Mijn inspiratiebron hiervoor zijn m'n eigen foto's.

07 juni, 2024

Steltkluut steeds algemener in Nederland

De steltkluut, met zijn lange, dunne poten en sierlijke verschijning, was jarenlang een zeldzame vogel in Nederland. Vogelaars moesten vaak ver reizen om deze bijzondere vogel te zien, die voornamelijk in zuidelijkere streken van Europa zijn broedgebieden had. Maar de laatste jaren is er iets bijzonders aan de hand: de steltkluut wordt steeds algemener in Nederland. Het verhaal van de steltkluut in Nederland begint eigenlijk al tientallen jaren geleden, met de eerste sporadische waarnemingen van deze vogelsoort. Deze waarnemingen werden vaak met veel opwinding en enthousiasme gedeeld binnen de vogelaar community. Het waren vaak eenmalige ontmoetingen, meestal tijdens de trekperiodes in het voorjaar of najaar. Maar langzaam begon er iets te veranderen. De natuurgebieden in Nederland werden steeds aantrekkelijker voor steltkluten. Het beleid om natte natuurgebieden te herstellen en uit te breiden, zoals de aanleg van nieuwe wetlands en de herintroductie van seizoensgebonden waterstanden, zorgde voor betere leefomstandigheden. Ook in mijn eigen omgeving werden ze steeds algemener. In Schiedam in de Vockestaert en bij Berkel Rodenrijs waren broedparen te vinden. Plotseling verschenen er meldingen van steltkluten die niet alleen door Nederland trokken, maar ook bleven hangen en zelfs probeerden te broeden. Het jaar 2020 bleek een keerpunt te zijn. Voor het eerst werden er meerdere broedparen van de steltkluut waargenomen in verschillende delen van het land. Dit was een duidelijk teken dat de vogels zich hier steeds meer thuis begonnen te voelen. Experts waren verrast maar ook optimistisch: dit zou wel eens het begin kunnen zijn van een blijvende vestiging van de steltkluut in Nederland. Tegenwoordig is de steltkluut geen zeldzame verschijning meer. Langs de randen van meren, plassen en moerassen zijn hun lange, rode poten en elegante silhouetten steeds vaker te zien. Vogelaars komen nu van heinde en verre om deze bijzondere vogels te bewonderen, maar hoeven daarvoor niet meer naar exotische oorden te reizen. Nederland is nu een deel van het natuurlijke verspreidingsgebied van de steltkluut geworden. Deze verandering is niet alleen een succesverhaal voor de steltkluut, maar ook een voorbeeld van hoe natuurbeheer en bescherming kunnen bijdragen aan het herstel van soorten en het verrijken van de biodiversiteit. De steltkluut symboliseert hoop en de veerkracht van de natuur. Terwijl ze sierlijk door het water waden, vertellen ze het verhaal van een veranderend landschap en de mogelijkheden die het biedt voor zowel mens als dier.

Steltkluut . Black-winged Stilt · Himantopus himantopus

Alvast weer bedankt voor het bezoek aan mijn Blog en de reacties op mijn vorige Blog.

Ben van den Broek

03 juni, 2024

Grote Tafeleend

Vorige week werd er een Grote Tafeleend gemeld van de Nieuwe Driemanspolder. Ik nam de melding niet direct serieus. In het verleden waren er wel vaker meldingen gedaan die later werden beschouwd als ontsnapte vogels uit waterwildcollecties. Ben benieuwd wat de CDNA commissie voor oordeel geeft over deze vogel. De vogel is ongeringd en vertoont geen vleugelbeschadigingen. het ziet er veelbelovend uit! Het zou voor mij zelfs een nieuwe wereldsoort zijn!!!

De Grote Tafeleend, ook bekend als de canvasback, is een grote eenden soort die nauw verwant is aan de Europese tafeleend. Het is een Noord-Amerikaanse broedvogel die slechts hoogst zelden afdwaalt naar Europa. In tegenstelling tot de kleinere Europese Tafeleend, heeft de Grote Tafeleend een groter en langer lichaam. Het mannetje heeft een opvallend langwerpige, roodbruine kop en hals, een wit lichaam en een zwarte borst. Het vrouwtje is over het algemeen grijsbruin gekleurd. De Grote Tafeleend is een duikeend die voornamelijk leeft van waterplanten en kleine ongewervelden die ze van de bodem opduikt. Ze broeden in moerasgebieden en langs de oevers van meren en rivieren in Noord-Amerika.