Waterhoen  Gallinula chloropus

Een Waterhoen is een vogelsoort die behoort tot de familie van rallen. Het is een zwarte vogel met een opvallende snavel met een de rode bles en gele punt. De zijkant is voor zien van een rommelige witte flankstreep en de onderzijde van de staart is wit. De poten zijn groen. Het Waterhoen  is een vogelsoort die behoort tot de familie van de rallen. Hij leeft voornamelijk in moerassen, vijvers en andere waterrijke gebieden. Het dieet van het Waterhoen  bestaat voornamelijk uit planten, insecten en kleine visjes. Het Waterhoen  is een sociaal dier en leeft vaak in groepen. Het is een jaarlijkse broedvogel in Nederland en legt meestal 6-10 eieren per legsel. De kuikens zijn nestvlieders en kunnen al snel na het uitkomen zwemmen en duiken. Het Waterhoen  heeft een groot verspreidingsgebied en komt overal voor in Europa. Het is een algemene vogelsoort die niet bedreigd wordt en vaak te zien is in parken en tuinen bij waterpartijen. Ook in de omgeving van de Poldervaart in behoorlijke aantallen te zien. Het Waterhoen  heeft een opvallende en luide roep die vaak te horen is bij het water. Deze roep lijkt op een schel gekrijs en wordt vaak gebruikt om territorium af te bakenen en te communiceren met andere Waterhoen en. Bovendien hebben Waterhoen en een interessante manier van voortbewegen, waarbij ze hun poten afwisselend naar achteren en naar voren bewegen terwijl ze op het water drijven. Hoewel Waterhoen en vaak worden gezien als zwakke vliegers, zijn ze toch in staat om korte afstanden te vliegen en doen ze dit vaak als ze gestoord worden. 

Rietzanger Acrocephalus schoenobaenus

De Rietzanger is een vogel van rietlanden en andere oevervegetaties en bouwt zijn nest meestal in landriet. Zijn ideale leefomgeving bestaat uit een combinatie van jong en overjarig riet en een dichte, deels hoog opschietende kruidenlaag. De Rietzanger is een kleine zangvogel die in de zomermaanden naar Europa komt om te broeden en in de winter naar Afrika trekt om te overwinteren. Hij heeft een bruine rug en vleugels en een witte buik. De zang van de Rietzanger is zeer karakteristiek en bestaat uit een snelle reeks korte tonen die soms lijken op het geluid van een insect. De vogel is meestal te vinden in rietvelden, maar kan ook worden gevonden in andere waterrijke habitats, zoals moerassen, oevers van meren en rivieren. De Rietzanger is een insecteneter en voedt zich voornamelijk met vliegende insecten, zoals muggen, vliegen en kevers. Hij jaagt op insecten in de lucht of plukt ze van planten. Het vrouwtje legt 4 tot 6 eieren in een nest dat gemaakt is van gras en bladeren, dat ze bouwt in dichtbegroeide vegetatie nabij het water. Beide ouders zorgen voor de jongen, die na ongeveer twee weken uitkomen en na nog eens 10 tot 14 dagen uitvliegen. Hoewel de Rietzanger niet als bedreigde soort wordt beschouwd, neemt zijn aantal wel af door habitatverlies en veranderingen in landbouwpraktijken. Bescherming van moerassen en andere waterrijke gebieden is daarom essentieel voor het behoud van deze prachtige vogel. Overal langs de Poldervaart waar rietranden zijn te vinden is ook de Rietzanger present. 

Siberische Tjiftjaf   Phylloscopus collybita tristis

Op 3 januari 2022 werd ik verrast door een Siberische Tjiftjaf die kortstondig te zien was in mijn volkstuin. Het is sowieso al bijzonder om in de wintermaanden een gewone Tjiftjaf in de tuin te zien, laat staan een Siberische. Voor een goede determinatie is eigenlijk ook een geluidsopname gewenst. Omdat deze ontbrak, kon ik alleen afgaan op eerder gemaakte foto's en deze vergelijken met mijn eigen opnamen. Mijn eigen conclusie is dat de vogel naar mijn idee aan alle voorwaarden voldeed. Dit werd later bevestigd door Waarneming.nl, die de waarneming met bewijs goedkeurde. De Siberische Tjiftjaf is een insecteneter en voedt zich voornamelijk met kleine insecten en spinnen. Er bestaat enige verwarring over de identificatie van de Siberische Tjiftjaf en de gewone Tjiftjaf, omdat ze heel veel op elkaar lijken. Het onderscheid is vaak gebaseerd op de roep en de zang, die bij de Siberische Tjiftjaf sneller en hoger zijn dan bij de gewone tjiftjaf. De Siberische Tjiftjaf is een zeer zeldzame verschijning in de omgeving van de Poldervaart.

Meerkoet  Fulica atra

De Meerkoet is een vogelsoort die behoort tot de familie van rallen. De veren zijn geheel zwart, de snavel en voorhoofdsschild zijn wit en de ogen zijn rood. De Meerkoet heeft grote blauwgroene poten met gespreide zwemlobben. Beide geslachten hebben hetzelfde uiterlijk. Meerkoeten bouwen hun nesten in ondiep water door het samenvoegen van drijvende planten, takken en andere materialen. Ze leggen meestal 6-10 eieren per legsel en beide ouders broeden de eieren uit. De kuikens zijn nestvlieders en kunnen al snel na het uitkomen zwemmen en duiken. Meerkoeten hebben een karakteristiek zwemgedrag waarbij ze hun staartveren omhoog houden terwijl ze peddelen. Dit gedrag kan worden gebruikt om ze te onderscheiden van andere watervogels zoals eenden en futen. Ze zijn ook bekend om hun luide, kwakende geluiden die ze vaak maken tijdens het zwemmen en foerageren. Hoewel Meerkoeten over het algemeen vreedzaam zijn, staan ze erom bekend agressief te zijn tegenover andere watervogels. Dit kan vooral het geval zijn tijdens het broedseizoen wanneer ze hun territorium en nesten beschermen. De Meerkoet heeft een groot verspreidingsgebied en is een veelvoorkomende vogel in Europa. In de omgeving van de Poldervaart een regelmatige verschijning.

Tjiftjaf  Phylloscopus collybita

De Tjiftjaf lijkt sprekend op de Fitis, maar heeft zwarte pootjes. Hoewel Tjiftjaf op de Fitis lijkt, is de zang en de roep erg verschillend. De Tjiftjaf roept zijn eigen naam tjif-tjif-tjaf. De tjif zingt hij hoog en de tjaf zingt hij laag. Hij herhaalt dit eindeloos. Tussendoor is vaak een zacht prr-prr te horen. De roep, klinkt als een eenlettergrepig wiet Het is de eerste zomervogel die half maart terugkomt uit zijn overwinteringsgebied. Als hij eenmaal terug is begint hij onmiddellijk te zingen om zijn territorium af te bakenen. De rug is olijfgroen, de buik wit en de keel is geelachtig wit. De vogel heeft een opvallende oogstreep. De Tjiftjaf is een insecteneter en voedt zich voornamelijk met kleine insecten en spinnen. De vogel jaagt op insecten in bomen en struiken en kan ook worden gezien als hij langs de grond snuffelt. De Tjiftjaf bouwt zijn nest in struiken of bomen, en het vrouwtje legt ongeveer 5 tot 7 eieren per broedsel. De Tjiftjaf wordt niet als bedreigde soort beschouwd, maar zijn populatieaantallen nemen wel af als gevolg van habitatverlies. De vogel komt voor in bosgebieden, parken en tuinen met veel bomen en struiken. Er bestaat enige verwarring over de identificatie van de Tjiftjaf en de Siberische Tjiftjaf, vooral omdat ze erg op elkaar lijken. Het onderscheid is vaak gebaseerd op de roep en de zang, die bij de Siberische Tjiftjaf sneller en hoger zijn dan bij de Europese Tjiftjaf en op de kleur van de poten, die bij de Siberische Tjiftjaf meestal lichter zijn dan bij de Europese Tjiftjaf. Komt veel voor in de omgeving van de Poldervaart.

Grote Lijster  Turdus viscivorus

Parkachtige bossen, bosranden en heidegebieden zijn typische locaties om grote lijsters tegen te komen. Deze vogels zoeken graag naar voedsel op open plekken in de bossen en op graslanden. Vooral op locaties waar deze verschillende habitats naast elkaar voorkomen, is de grote lijster het meest talrijk. De zang van de grote lijster is vergelijkbaar met die van de merel, maar veel luider. Het bestaat uit korte strofen die herhaaldelijk worden gezongen. Telkens wanneer het lijkt alsof de vogel op stoom begint te komen, wordt het lied abrupt afgebroken. Ze beginnen al vroeg in het jaar met zingen, soms al vanaf januari en zelfs in december. Grote lijsters zijn over het algemeen schuwe vogels. Hun verenkleed lijkt enigszins op dat van een zanglijster, maar de grote lijster is aanzienlijk groter en bleker van kleur. De vlekken op de onderzijde van hun lichaam zijn ronder. Bovendien hebben ze lichte ondervleugels en een lichtere koptekening met een bruingrijze oorstreek en zijhals. Ze hebben een meer rechtopstaande houding en een relatief lange staart met witte hoekjes. De grote lijster is zeldzaam in de omgeving van de Poldervaart en het Prinses Beatrixpark.