13 t/m 27 maart 1997
Inleiding
Costa Rica, vrij vertaald "rijke kust", heeft altijd al tot de verbeelding gesproken. De rijke flora en fauna en de ontstaansgeschiedenis van het land zijn heel interessant. De rondreis die we maakten van 13 maart tot 27 maart 1997 heeft de hooggespannen verwachtingen volledig waargemaakt.
Literatuuropgave
Een goede voorbereiding is heel belangrijk. Er zijn voor zover mij bekend, twee Nederlandstalige reisgidsen in de handel. Deze gidsen zijn de gids "Costa Rica" uitgegeven door uitgeverij Deltas en het "reishandboek Costa Rica" uitgegeven door uitgeverij Elmar. Als je de vogelwereld wilt bestuderen dan is de vogelgids " a guide to the birds of Costa Rica" van F. Gary Stiles en Alexander F. Skutch onmisbaar. Dit is het enige goede standaardwerk op dit gebied.
Benodigde documenten
Een paspoort dat na terugkomst in Nederland nog minstens 6 maanden geldig is.
Gezondheid
Informeer bij de GG en GD naar de laatste gegevens omtrent de medische risico's die u loopt. Zij kunnen u een goed advies geven. Ons is een malariakuur aanbevolen en een injectie tegen geelzucht.
Veiligheid
Zoals overal in de wereld moet u natuurlijk zelf u spullen in de gaten houden. Gedurende onze reis door Costa Rica zijn er geen onregelmatigheden geweest. Een groepsreis is natuurlijk veiliger dan een individuele reis.
Geld
Travellercheques worden bij alle banken geaccepteerd. De wachttijden zijn echter heel lang. Een uur in de rij voor het wisselen is heel gewoon! Beter is het, als je het risico van verlies neemt, om contant geld in dollars mee te nemen. Overal waar we kwamen worden dollars als betaalmiddel geaccepteerd. Het wisselgeld is dan weliswaar weer colonnes, waar dan weer kleine uitgaven mee betaald kunnen worden. De excursies zijn stevig geprijsd en varieerden van 15 tot 25 dollar per persoon voor b.v. een vaartocht.
Transport
Taxi zijn redelijk goedkoop. Wel vooraf een prijs afspreken. Een auto huren is mogelijk, echter relatief gezien erg duur. De wegbewijzering is zeer matig en de wegen zijn op sommige stukken heel slecht. Als je de tijd hebt en het avontuur zoekt en je reist tijdens "de droge tijd" dan is dit een goed alternatief voor een rondreis per bus. Aangezien voor onze rondreis een bus beschikbaar was zijn we redelijk comfortabel en zorgeloos naar onze bestemmingen gereden.
Onderdak
De bezochte lodges zijn zonder uitzondering van goede kwaliteit. Alle noodzakelijke voorzieningen zijn aanwezig.
Het weer
Het weer gedurende onze reis was perfect. Aan de kust van zowel de Atlantische oceaan als aan de stille oceaan was de temperatuur gemiddeld zo'n 30 graden en de relatieve vochtigheid hoog. In het binnenland was de temperatuur iets lager en voelde droger en dus ook aangenamer aan. Van november tot eind maart is er de droge tijd. Dit wordt in Costa Rica de zomer genoemd. In de andere maanden van het jaar is de kans op regen veel groter.
Dag overzichten
14 maart
Na een vermoeiende reis, via tussenstops in Washington en Mexico city, zijn we eindelijk na 17 uur in Costa Rica. Heel vroeg in de morgen rond 1.00 uur zijn we in het hotel in San Jose gearriveerd. De kamer is mooi ruim en geschikt voor minstens 5 personen. We hebben de ruimte!! Ondanks de late aankomst zijn we vroeg wakker. Om 6 uur s' morgens is het op straat een drukte van belang. Veel Tico's moeten kennelijk vroeg beginnen. We besluiten voor het ontbijt nog even een korte wandeling te maken. Via de hoofdstraat wandelen we naar een klein park met een afschuwelijk lelijk monument. Hoe is het mogelijk al de drukte op straat rond dit vroege tijdstip. Taxi's en bussen laten zich horen. Wat een verschil met Nederland. In het park in het hartje van de stad doen we enkele leuke waarnemingen wat de fauna van Costa Rica betreft. We zien o.a. de Great Kiskadee en de Great-tailed Crackle, twee prachtige vogelsoorten. Heel verrassend is ook het eekhoorntje dat de straat oversteekt en een toevlucht neemt in de boom die centraal op het plein staat. Na een goed ontbijt met spek, worstjes en rijst met bonen vertrekken we met ons reisgezelschap naar ons volgende hotel in Guacimo. De rit voert ons door het Parc Nacional Braulio Carrillo. Halverwege de rit genieten we tijdens een korte stop van het fenomenale uitzicht. Dit is de natuur zoals we ze graag zien. Het is leuk te zien dat bijna zonder uitzondering iedereen van het reisgezelschap op z'n eigen manier van de omgeving geniet. Het hotel waar we in het begin van de middag arriveren ziet er goed uit. Het complex is omgeven door een prachtige tuin met veel exotische planten. De geplande rit naar de orchideeënkwekerij zien we niet zo zitten. Er is in de naaste omgeving nog zoveel te genieten. Bovendien vinden we het fijn de benen te strekken en een wandeling te maken in de omgeving. Achteraf bleek dit een juiste beslissing omdat een ingelaste stop bij een bank zoveel tijd in beslag neemt dat de resterende tijd onvoldoende was voor een bezoek aan de kwekerij. De omgeving is werkelijk schitterend. De tuin van het hotel grenst direct aan het oerwoud. Een klein snelstromend riviertje houdt ons gezelschap bij onze wandeling buiten de tuin. De dag wordt besloten met een barbecue bij het restaurant. Het is jammer dat we hier maar een enkele dag blijven!
15 maart
Voor het vertrek naar onze volgende bestemming gaan we nog even een wandeling maken. Nu wat dieper het oerwoud in stuiten we ten slotte op een brede snelstromende rivier. De bedding is bezaait met grote rotsblokken. Een landschapsarchitect zou het decor niet kunnen overtreffen! Een Costaricaan met zijn zoon of kleinzoon biedt zich aan als gids en toont ons een aantal zaken zoals minuscule kleine kikkertjes en boomleguanen die we onervaren als we zijn over het hoofd zien. Hoewel niemand van de groep het Spaans machtig is, kunnen we heel veel van zijn uitleg volgen. Na een heerlijk ontbijt worden we verrast door een Jezus Christus hagedis. Dit beest is in staat met grote snelheid op zijn achterpoten over het water te lopen, als je een beetje bijbelvast bent snap je meteen de naam! De volgende bestemming is Cahuita, het stadje waar de tijd heeft stilgestaan. We maken een tussenstop bij een bananenplantage die helaas gesloten blijkt te zijn. Hoewel mijn partner en ik dit niet bijster interessant vinden zijn er natuurlijk andere mensen van de groep die daar anders over denken. In Limon, een doorvoerhaven voor de bananenexport, maken we een tweede tussenstop. De cultuur van de stad wijkt nogal af van de rest van Costa Rica. Hier wonen nog veel afstammelingen van de voormalige slaven die werkten op de bananenplantages. Het karakter van het stadje is gezapig en rustig. Op de boulevard is het met de frisse zeewind goed toeven. De temperatuur is fors omhoog gegaan. Het is duidelijk dat we hieraan nog niet gewend zijn. Een grote groep bruine pelikanen zoeft keurig in V-vorm langs de kust. De reusachtige palmen vlakbij het strand zijn aan de onderzijde wit geschilderd. Dit geeft een merkwaardig effect. Het doel hiervan is insecten te weren die langs de stam omhoog willen klauteren. In het park ook een tientallen meters lange schildering. Leuk voor een foto! Na een heerlijke lunch met een biertje vertrekken we ten slotte naar onze bestemming in Cahuita. De ligging van de lodges is idyllisch. De kamers zijn aan de donkere kant en de spiegels, belangrijk voor het vrouwelijke deel van ons gezelschap, zijn klein. Ook hier weer een fantastisch mooie tuin met een flink zwembad. Dat er veel vogels zitten is goed te horen. Ze op naam brengen en terugvinden in de vogelgids is best wel moeilijk. Een heerlijke duik in het zwembad en het smaakvolle diner besluiten deze ook nu weer interessante dag.
16 maart
Vandaag de eerste volledige dag in Cahuita. Na zware regenval s' nachts, dat gepaard ging met een oorverdovend lawaai op het golfplaten dak, wederom vroeg opgestaan. Ook hier in Cahuita is de omgeving interessant. De mogelijkheden om de hoek zijn weliswaar beperkter, echter de tuin biedt vele mogelijkheden om te filmen. Uiteraard is de vroege ochtend heel geschikt voor het filmen van vogels. Ondanks het nog druilerige regentje is filmen onder het afdak dat zich boven het pad bevindt mogelijk. Rond 6 uur s' morgens is de zon al volop aanwezig. Veel vogelsoorten laten zich fraai filmen. Hieronder weer de Kiskadee. Een kakofonie van vogelgeluiden vrolijkt de ochtend op. Na het ontbijt gaan we met een groepje op pad naar het nationale park van Cahuita. Bij de ingang laten we ons registreren en betalen een kleine bijdrage voor het onderhoud van het park. Het pad voert ons parallel langs het strand slechts afgescheiden door een smalle strook bos. Op het strand veel aangespoeld drijfhout en wortels, echt een stukje oer natuur. In het bos veel krabben en hagedissen. Tijdens het filmen hiervan raak ik per ongeluk een krab met een stokje. De bedoeling was het beestje enigszins te activeren. Het effect is dat het diertje spoorslags verdwijnt in zijn hol. Vogels zijn in een dichtbegroeid oerwoud moeilijk waar te nemen. Het horen van hun gezang gaat des te beter. Aan het einde van het pad bevindt zich een lagune die in verbinding staat met de zee. De lagune is o.a. begroeid met mangrovewoud. Hier besluiten we een poosje te blijven. De warmte is drukkend. We moeten nog aan de hoge luchtvochtigheid wennen. We besluiten dan maar een frisse duik in zee te nemen. Op het strand liggen talloze stukjes koraal prachtig van vorm. Na de lunch besluiten we een boottocht op zee te boeken. Het koraal voor de kust van Cahuita is erg mooi. Het snorkelen met de aangeboden duikspullen lukt me niet helemaal. Ik voel me vrijer zonder zwemvliezen en luchtpijp. De onderwaterwereld is fascinerend. Na het snorkelen horen we dat er haaien voorkomen in deze regio. We zien er zelfs een onder de boot door schieten. De hier voorkomende haaien zijn overigens heel onschuldig. De naam verpleegsterhaai doet dit al enigszins vermoeden. Op de paaltjes langs het strand veel Royal Terns een prachtige sternsoort. Uiteraard zien we ook weer vele pelikanen en een Visarend die na een snoekduik een vis vangt. De stuurman verteld ons ongevraagd zijn huiselijke situatie. Hij is vader van zeven kinderen. Doet hij dit om een eventuele fooi te beïnvloeden? Nadat we weer terug zijn en afgemeerd gaan we naar het hotel. Ook dit keer hebben we weer een leuke afwisselende dag gehad.
17 maart
Gisterenavond, rondkijkend in de receptie van het hotel, viel ons oog op een aantrekkelijke excursie naar een plek even buiten Cahuita. Een groep van 8 personen besluit mee te gaan. Na een vroeg ontbijt vertrekken we met de bus naar ons startpunt. Wat is het toch heerlijk om zo vroeg buiten te zijn. De buschauffeur Gerardo is niet alleen een uitstekende chauffeur maar ook een goede vogelaar. In het verleden heeft hij zoals hij vertelt groepen "vogelaars" rondgereden door Costa Rica. Het nadeel was echter de niet aflatende ijver van de natuurliefhebbers om elk moment van de dag te vogelen. Vroeg in de ochtend voor het ontbijt, gedurende de gehele dag tot begin van de avond, tijd voor de lunch werd niet vrijgemaakt, na het eten wederom om de nachtvogels te bestuderen. Dit vond Gerardo toch wel heel vermoeiend! Zijn interesse is echter wel gewekt. Al rijdend wijst hij mij allerlei vogelsoorten aan die ik zelf met moeite kan ontdekken. Onderweg onze eerste Toucans. In dit geval de Collared Acari in gezelschap van de Grimson Parakeets kibbelend bij een vermolmde boom. De lodge vanwaar we voor de kanotocht vertrekken blijkt een waar paradijs. Met z'n vijven in een bootje vertrekken we voor een tocht door het onbedorven landschap. De vogels trekken zich niets aan van onze aanwezigheid en laten zich mooi bekijken en filmen. De weelderige begroeiing en de puurheid van het landschap in combinatie met de vogelgeluiden en het gepeddel van de roeier geeft ons werkelijk een paradijselijk gevoel. Bij een eilandje meren we af voor een korte stop. De roeier verdwijnt voor een moment in het oerwoud en komt terug met een grote bos prachtige orchideeën die hij Ria aanbiedt. Met een open gehakte kokosnoot lessen we onze dorst waarna we onze tocht vervolgen. Het vogelleven is enorm rijk. We zien o.a. de grote- en kleine zilverreiger, de Little Blue Heron, de Green-backed heron, de Tricolor Heron, Blue-headed Parrots en vele andere vogelsoorten. Bij terugkomst in de lodge is de tafel voor het ontbijt reeds gedekt. Hongerig genieten we gelijktijdig van het uitzicht. De entourage is fantastisch. Heel doelmatig ingericht met een prachtig uitzicht rondom. Onwillekeurig benijdt ik de man die dit opgezet heeft en vraag me even af of dit wellicht iets voor mij zou zijn in de toekomst. In een hangstoel zit een luiaard. Nu kunnen we hem of haar goed bekijken. Als in slow-motion verplaatst het dier zijn kop en ledematen. Opeens komt de eigenaar met een babyluiaard op de proppen. Het ouderloze diertje, de moeder was door een hond doodgebeten, wordt gewikkeld in een soort luier aan Ria overhandigd. Uiteraard werkt dit heel vertederend. Ook de grote luiaard kan in de armen genomen worden. Ria heeft het voorrecht weer als eerste de grote luiaard vast te houden. Ze is toch nergens bang van! De luiaard blijkt verrassend licht te zijn en laat zich gemakkelijk knuffelen. Uiteraard wil daarna niemand achterblijven en ook de luiaard vast houden. Deze ochtend zullen we niet gemakkelijk vergeten. De dag kan eigenlijk niet meer stuk, hoewel? In de middag besluiten we mee te doen aan een wandeltocht door het oerwoud. Dit wordt "hiking" genoemd. We krijgen er al snel spijt van dat we hieraan begonnen zijn. Tot aan onze enkels zakken we in de modder. Het terrein gaat vrij steil omhoog wat de tocht alleen maar zwaarder maakt. Na een half uur ploeteren, komen we een groep tegen die s' morgens om 8.15 uur vertrokken waren! Ze zijn op dit moment al zeven uur onderweg en hebben slechts een kwartiertje bij de waterval vertoeft. Hun indringende advies vooral niet verder te gaan slaan we uiteraard niet in de wind en we besluiten terug te gaan. Wat een tegenstelling met de ochtend! Een duik in het zwembad doet al snel de misère vergeten en het aansluitende diner smaakt voortreffelijk. Dat we al vroeg naar bed gingen is te begrijpen na zo'n afwisselende en vermoeiende dag.
18 maart
Vandaag verlaten we Cahuita en gaan we naar La Fortuna. De rit is behoorlijk lang en niet in een keer te overbruggen. De wegen worden steeds slechter. Sommige stukken zijn goed berijdbaar echter andere stukken zitten vol kuilen en steenslag. Eigenlijk zou heel eenvoudig met weinig middelen het wegennet gerenoveerd kunnen worden omdat de slechtste plekken plaatselijk voorkomen. Na de lunch besluiten we een boottocht te gaan doen op de Sarapique rivier. Deze rivier slingert zich door het regenwoud en is de enige manier om je snel te verplaatsen. Een voordeel van het bevaren van zo'n rivier is het feit dat er dikwijls veel meer te zien is van de fauna. We passeren al varende tientallen leguanen en waterschildpadden. Heel bijzonder zijn de vleermuizen die zich onder een boven het water afhangende boom genesteld hebben. Als je er niet opmerkzaam op gemaakt wordt dan vaar je er zo voorbij. Ook de ijsvogels in verschillende soorten zijn in behoorlijke aantallen aanwezig. Kom daar maar eens om in Nederland. De slangenhalsvogel met zijn kenmerkende uiterlijk treffen we ook op diverse plaatsen langs de rivier aan. De typische houding waarbij de vleugels wijd gehouden worden heeft tot doel de vleugels te drogen. Deze vogels bezitten geen vetklier in tegenstelling tot de eenden. Het is dus pure noodzaak hun vleugels van tijd tot tijd te drogen. Als de slangenhalsvogel onder water zwemt dan zie je alleen de kop boven water uitsteken. Opmerkelijk is dat de kaaimannen die we zien in het geheel niet schuw zijn. Er ontstaat zelfs een discussie of ze wel echt zijn. De plaatselijke bevolking zou hier en daar wat opgezette exemplaren uitgezet hebben! Persoonlijk geloof ik daar niets van. Na ca. 2,5 uur varen worden we tenslotte naar ons hotel gebracht vlakbij La Fortuna. Het hotel is prachtig gelegen tussen de hoofdweg en een moeras. Vanaf het bordes bij het restaurant is eer een mooi uitzicht over het stukje ongerepte natuur. Na een lange dag is het uiteraard lekker een frisse duik te nemen in het ruime zwembad. Na het diner gaan we vroeg naar bed. Morgen gaan we de Cano Negro rivier bevaren. We besluiten buiten de groep om met Wim en Netty een taxi en een boot te huren. Het tijdstip dat gepland was voor de groep vinden we veel te laat.
19 maart
Om vijf uur s' morgens vertrekken we zonder ontbijt per taxi naar de Cano Negro. De taxichauffeur is stipt op tijd en brengt ons in ca. 1,5 uur bij het vertrekpunt van de boot. Voordat we aan boord gaan nuttigen we nog even snel een klein ontbijt in het plaatselijke restaurant. Het is een mooie ochtend. De gids is een jonge vent die helaas geen Engels spreekt. Echter uit ervaring weet hij natuurlijk waar we voor komen. De snerpende buitenboordmotor verstoort jammer genoeg de hele atmosfeer. De stabiliteit van de boot is voor filmdoeleinden niet echt geschikt. De omgeving vergoed veel van de kleine ongemakken. De vogelwereld is heel uitbundig. We zien tientallen slangehalsvogels, ijsvogels, kleine- en grote zilverreigers langs de oevers op de omgevallen bomen. Ook de kaaiman en de zoetwaterschildpad is volop aanwezig. Aan het einde van de vaartocht bij de delta van de rivier wordt de vegetatie wat opener. In de verte roze lepelaars en witte ibissen. Op de zandbanken tientallen kaaimannen. Heel leuk zijn de ogen en neusgaten van de kaaimannen te zien die om de boot zwemmen. In de boot wanen we ons volkomen veilig. De terugtocht besluiten we volgas af te leggen. Binnen de kortste keren zijn we weer bij het vertrekpunt van vanmorgen. Net als we aan willen meren, komt de groep aan. Een goede morgen kan er maar net af. Zijn ze teleurgesteld dat we op eigen gelegenheid gegaan zijn! Later bleek dat ze tevergeefs een uur gewacht hadden op hun gids, helaas was dit op de verkeerde plek. Wij zouden ook balen. De taxi kwam keurig op de afgesproken tijd weer voor de retourrit naar het hotel. De tocht was mooi maar zo kort na de vaartocht over de sarapiquerivier iets te veel van het goede.We besluiten na terugkomst in het hotel het de rest van de dag rustig aan te doen en lekker een duik te nemen in het zwembad.
20 maart
Vandaag blijven we in de omgeving van het hotel. Zoals gebruikelijk ben ik weer vroeg op.Ik besluit een wandeling te maken naar het gebied achter het hotel. Komend langs het terras van het restaurant zie ik weer de Blue-winged Tanager bij z'n nest tussen de elektriciteitskasten. Zelfs Ton is al op om dit tafereeltje te fotograferen. Het lukt me nu enkele goede opnamen te maken. De Blue-winged Tanager is een veelvoorkomende vogel die je altijd in paartjes ziet. In alle tot nu toe bezochte streken komt hij voor. Ook midden in de stad San Jose. De hoge bomen naast het terras staan in bloei. Dit trekt veel Northern Oriole en Grimson Parakiets aan. Lawaaierig laten ze zich horen. De kleine plas achter het terras is een waar vogelparadijs. De Boat-billed Heron is altijd aanwezig en broedt er zelfs. Ook de Social Flycatcher heeft zijn nest gemaakt in de vork van een overhangende tak. Niet echt goed verstopt zou je zeggen. Ik ben benieuwd wat hiervan terecht komt. Heel vaak zijn hier ook Purple Galluina's te zien. Een prachtige diep blauwpaarse koetensoort. Een hele leuke waarneming in dit gebied is ook de Collared Acari, een toekansoort. Ik besluit een wandeling rondom de plas te maken. Aan de oever ligt een grote kaaiman. Zoals gebruikelijk is dit beest bang voor mensen en verdwijnt spoorslags in het water. Aan de oever een Bare-throated Tigerbittern. Deze sterk op onze roerdomp gelijkende vogel is in het geheel niet schuw en laat zich makkelijk filmen. Later komt Fons mij gezelschap houden. Hij was bijna op een koraalslang getrapt. Deze slang is een van de giftigste soorten die er bestaan. Gelukkig hebben ze hele goede waarschuwingskleuren. De slang is wit met rode banden en is een opvallende verschijning. Een dode leguaan trekt de aandacht van een groepje Black Vultures. Deze gieren hebben een sterk reukvermogen en zijn er heel snel bij als er iets van hun gading ligt. Dit sterke reukvermogen is een goede aanpassing aan hun milieu. De dichte begroeiing maakt het onmogelijk voor ze om alleen op het gezicht af te gaan. Hoewel deze lijkenpikkers voor veel mensen weerzinwekkend zijn is hun functie in de natuur heel nuttig. Het ontbijt smaakt weer prima en we besluiten nog een tijdje op het terras te blijven om van het onbedorven uitzicht te genieten. De rest van de dag blijven we in de tuin van het hotel. Een keer een beetje luieren doet een mens goed.
21 maart
Ook vandaag houden we een rustige ochtend. Vanmiddag gaan we naar de vulkaan met aansluitend een bezoek aan de warmwaterbronnen van Tabacon. De rit voert ons langs La Fortuna door de bergen naar het grote stuwmeer. Het uitzicht onderweg op de vulkaan is prachtig. Een gids wijst ons op de sporen van lava die recente uitbarstingen hebben achtergelaten. Deze actieve vulkaan, El Arenal genoemd, heeft nog steeds regelmatig erupties van lava. Omdat de vulkaan zijn energie kwijt kan en dus de enorme druk van tijd tot tijd weg kan is er weinig gevaar te duchten, dit in tegenstelling tot een "slapende" vulkaan waarvan een uitbarsting dikwijls veel grotere gevolgen heeft. Als je het landschap bekijkt dan besef je pas wat een enorme oerkrachten ten grondslag liggen aan het ontstaan van Costa Rica. Tientallen miljoenen jaren geleden was er geen verbinding tussen Noord- en Zuid-Amerika. Door vulkanisme is Midden-Amerika omhoog gedrukt en ontstond er een landbrug tussen beide continenten. Dit had grote gevolgen voor de dieren- en plantenwereld van zowel Noord- als Zuid-Amerika. Door deze landbrug kon er uitwisseling plaatsvinden tussen beide continenten. Diersoorten die zich niet goed aan konden passen aan hun nieuwe omgeving stierven uit. Dat de flora en fauna heden ten dage zo rijk is in Midden-Amerika komt omdat er een smeltkroes van planten en dieren is ontstaan uit beide continenten. Bij de Tabaconbronnen is het erg verleidelijk meteen het water in te gaan. We besluiten eerst nog tot een wandeling met een gids dichter naar de top van de vulkaan. Naarmate we hoger komen wordt het landschap woester. De lava heeft een schitterend decor van ruwe rotsblokken gecreëerd. Bij het kleine meertje zien we de Pied-billed Grebe een soort fuut. Terug wandelen we langs het kleine beekje dat de bronnen voedt. Terug bij de bronnen besluiten we zo snel mogelijk het water in te gaan. De temperatuur van het aangelegde zwembad is echter dermate hoog dat we het er slechts enkele minuten in uithouden. Onder de waterval en de kleine plasjes langs de beek is het beter toeven. De omgeving ziet er schitterend uit. De meest uiteenlopende bloeiende planten geven het geheel een paradijselijke aanblik. Verrassend is het een uitbarsting van de vulkaan mee te maken. Een zwaar gerommel als van onweer trekt de aandacht. Uit de top van de vulkaan ontsnappen enorme rookwolken. Het is leuk dit fenomeen van zo nabij mee te maken. Het afsluitende diner smaakt voortreffelijk. De organisatie in het restaurant loopt gesmeerd. Ondanks het feit dat er voor 25 personen verschillende menu's worden besteld heeft iedereen vlot zijn bestelling op tafel staan. Dat hebben we wel eens anders meegemaakt. In het algemeen is dat toch vaak aan nadeel van groepsreizen. Er gaat vaak veel tijd verloren bij gezamenlijke lunches. Met name het afrekenen is dikwijls een probleem. Een voordeel van een groepsreis is natuurlijk weer de gezelligheid van de medereizigers en het gemak dat alles doorgaans geregeld is. Na het diner, als het al lang donker is, rijden we nogmaals langs de vulkaan. Langs de helling zien we regelmatig een lavastroom vloeien. Zo op het oog traag volgt de lava een grillige route langs de helling. Heel opmerkelijk is ook het grote aantal vuurvliegjes rond om ons heen. Morgen vertrekken we naar Samarabeach onze laatste bestemming in Costa Rica. We hebben er zin in weer eens naar een ander gebied te vertrekken.
22 maart
's Morgens om 7.30 uur vertrekken we voor een lange rit naar Samara. De route voert ons langs het grote stuwmeer. De tocht is door zijn vele vergezichten prachtig. Het landschap wordt geleidelijk aan droger en de warmte en luchtvochtigheid neemt toe.In Nicoya maken we een tussenstop. In een supermarkt ter plaatse koop ik een set scheermesjes. Ik was mijn scheerapparaat vergeten en vond het lekker me weer eens glad te scheren. Het stadje is gezellig en het eerste ijsje van de vakantie smaakt heerlijk. We vervolgen onze weg via de Pan-American Highway. Deze weg is de belangrijkste verbinding tussen Noord- en Zuid-Amerika en is duizenden kilometers lang. Hoewel de weg een belangrijke verkeersader is het toch slechts een tweebaansweg! Omdat we net te laat zijn om meteen de veerboot op te kunnen, gaan we nog even langs de oever van de enorme zeearm, de golf van Nicoa zitten. In de lucht zien we diverse Magnificent Frigatebirds. Deze parasitaire vogels maken er een sport van het voedsel van andere vogels af te pakken. Deze worden net zolang belaagd totdat ze hun voedsel uitbraken. Dit uitgebraakte voedsel wordt dan weer door deze vogels opgepeuzeld. Eet smakelijk! De vaartocht op de veerboot is een welkome onderbreking. Je staat er versteld van hoeveel vrachtauto's en bussen er op zo'n boot passen. De laatste loodjes van de rit naar Samara zijn best zwaar. De temperatuur wordt steeds hoger. Op een gegeven moment weet je niet meer hoe je moet zitten in de eigenlijk te krappe bus. Na aankomst in Samara besluiten we tot een heerlijke strandwandeling. Het geeft een bevrijdend gevoel lekker door het water te banjeren. De eerste kennismaking met de Stille oceaan bevalt prima. Na een lekker diner in een pizzeria hebben we nog genoeg energie over voor de disco. Nadat de discogangers eindelijk loskomen, breekt er een plensbui uit. Op dat moment is een discotheek in de openlucht ineens minder leuk en gaan we maar terug naar het hotel.
23 maart
Zoals elke dag ben ik weer vroeg op. Een wandeling langs het strand levert meteen weer een paar nieuwe soorten op. Zoals de witte ibis, de Willet een soort grutto, en de White-throated Magpyjay. De laatstgenoemde is een schitterende gaaiensoort. Gisteren hebben Wim en Netty deze vogel ook waargenomen. De witte borst, de blauwe bovenvleugels en het kroontje dat naar voren uitsteekt in combinatie met de lange staart geven de vogel een feestelijk uiterlijk. Na het ontbijt ga ik samen met Ria wandelen in zuidelijke richting langs het zo goed als verlaten strand. Aan het eind van het strand komen we bij een klif waar we niet langs kunnen. We besluiten ter plaatse een duik te nemen in het lauwe zeewater. Om ons heen zien we diverse bruine pelikanen. Heel goed kunnen we hun vistechniek bekijken. Vanaf een hoogte van ongeveer 5 meter duiken ze recht omlaag de zee in en slagen er bijna zonder uitzondering in altijd met een vis weer boven te komen. Het eilandje, dat ca. 100 meter uit de kust ligt, lijkt me een leuke bestemming om naar toe te zwemmen. Ria vind dat geen goed idee en waarschuw me voor de eventuele stroming die er kan staan. Na de verkwikkende duik gaan we naar een hotel dat hier vlakbij ligt. Het complex ziet er heel aantrekkelijk uit. We besluiten er de rest van de dag te blijven. Rond het middaguur komen Fons, Dini, Wim en Netty ons gezelschap houden. We spelen een partijtje volleybal in het zwembad. Aan het einde van de middag als we besluiten terug te gaan naar ons eigen hotel breekt er ineens een hels lawaai los. Alsof er een vliegtuig aan de landing is begonnen klinkt een oorverdovende herrie uit de groenstrook langs het strand. Uit latere informatie blijkt dat het in dit geval om zogenaamde cycladen gaat. Deze insecten, niet groter dan een kleine pink, produceren het geluid met hun achterpoten. Een kam hieraan wordt langs een klankkastje gewreven. Het tikkende geluid begint met een vrij lage frequentie, dat geleidelijk aan steeds hoger wordt. Op een gegeven moment vloeit het in een continu geluid over. Op de weg die parallel met het strand loopt zien we veel krabben. Helaas zijn er ook veel doodgereden. Hun schuwheid lijken ze volledig kwijt te zijn. Omdat we goede ervaringen hadden met de pizzeria van gisteren, besluiten we er wederom te gaan dineren. We kunnen weer terug kijken op een leuke dag.
24 maart
Vandaag beleven we de laatste dag in Samara. We laten ons met Wim, Netty, Reier, Fonds en Dini afzetten op het tweede strand van Samara. Bij aankomst besluiten Fonds en Dini meteen weer rechtsomkeert te maken. "Hier is geen pest te beleven" roepen ze eensgezind. We besluiten toch maar te blijven en vinden het een heel aangenaam strand. Het restaurant ligt heel uitnodigend op de klif. Na een behoorlijke klim genieten we van het mooie uitzicht over de baai. De voetbalwedstrijd om het kampioenschap van werelddeel Amerika tussen de Verenigde staten en Costa Rica is net begonnen. Er heeft zich een ovale rij gevormd van geïnteresseerden rondom de TV, die overigens een hele slecht en sneeuwerige ontvangst heeft. 's Middags gaan we weer varen. We hebben er zin in. Het doel is dolfijnen en mogelijk ook zeeschildpadden te bekijken. Een snelle sloep voorzien van een sterke buitenboord motor brengt ons binnen de kortste keren kilometers uit de kust. Het schitterende weer en heldere water maakt de tocht tot een waar genoegen. Onderweg komen we een vissersboot tegen. De bemanning nodigt ons uit aan boord te komen om de vangst te bekijken. De deining is behoorlijk en het kost moeite om beide boten in de goede positie te manoeuvreren zodat overstappen mogelijk is. De gids van onze boot besluit voor het avondeten een vis te kopen. Dit is een enorm beest van minstens een meter lang. Het dier is vrij plat met een hoge rug en een stompe snuit. De huid voelt stug aan. Na een kwartiertje varen zien we de eerste zeeschildpad. Dit exemplaar laat zich heel goed bekijken. Dobberend op de deining, volledig bewegingloos, laat het dier zich willoos drijven. Sloom verdwijnt het beest tenslotte in de diepte van de oceaan. Daar zien we de eerste dolfijnen. Een grote opwinding maakt zich meester van alle opvarenden. De dolfijnen zwemmen keurig in gelid zij aan zij en maken gelijktijdig een sprong boven water. De gids vertelt dat dolfijnen altijd zelf de boot opzoeken om in de boeggolf te spelen. De snelheid die ze kunnen bereiken is zeker twee keer zo snel als de boot haalt en bedraagt minstens 60 kilometer per uur. Ze achtervolgen heeft dus geen enkele zin. Op een gegeven moment zitten we midden tussen een groep van minstens 50 dolfijnen. Overal rond ons heen zien we ze springen en duiken. Het is een fantastisch schouwspel dat we niet snel zullen vergeten. Tot slot besluiten we bij de klif van het eerste strand nog even te snorkelen. De onderwaterwereld is echter minder mooi dan bij Cahuita. We verzoeken de gids ons op het strand af te zetten. De branding is een behoorlijke barrière voor een stel onervaren zeevaarders! De sloep beukt op de golven en er komt behoorlijk veel water binnenboord. Uiteindelijk lukt het door de branding heen te komen en gaan we wadend naar het strand. Het is weer een geslaagde tocht geweest, waar we met plezier op terug zullen kijken.
25 maart.
Vandaag vertrekken we voor het laatste traject van onze rondreis naar San Jose. Ook nu varen we weer met de veerboot over de "golfo de nicoya" naar de "pan american highway", onze vervolgroute naar San Jose. We komen in het begin van de middag bij het Grand hotel aan en besluiten tot een stadswandeling in de omgeving van het hotel. In het stadspark, op een bankje, mijmeren we nog even na over deze wel heel bijzondere vakantie. Vanavond hebben we tot besluit een gezamenlijk afscheidsdiner met de hele groep in een restaurant met live-muziek. Morgen staat de inspannende vliegtocht naar Amsterdam ons te wachten. Het geeft een goed gevoel na een fantastische vakantie weer naar huis te gaan. Het gewone leven gaat weer beginnen.
Iedereen kent wel de Koolmees. De mannetjes hebben een veel intenser gekleurde en bredere stropdas dan de vrouwtjes. In de wintermaanden zijn ze prominent aanwezig in de tuin. Ze kunnen elkaar redelijk verdragen maar spelen wel de baas over de Pimpelmees, die weliswaar niet voorzien is van een stropdas maar wel van een mooi blauw petje. Voor mij is de winter de leukste periode om tuinvogels te lokken en te bekijken. Het is verbazingwekkend hoe snel ze er achter komen dat er wat te halen valt. Het brutaalst zijn de Eksters. Andere vogels trekken zich terug als zij verschijnen. Wat moet je als Koolmeesje beginnen tegen een Ekster! Er is natuurlijk een pikorde tussen de verschillende soorten die je in de tuin ziet. Aan de top staat de Sperwer die dood en verderf zaait, hier is geen enkele zangvogel tegen opgewassen, daarna komt de Zwarte Kraai, Ekster, Kauw en Grote Bonte Specht. Ook hoort in het rijtje de Houtduif, Turkse Tortel, Merel, Zanglijster, Huismus, Groenling, Vink, Roodborst, Koolmees, ondanks zijn chique outfit laag in de pikorde en ongeveer als laatste de Pimpelmees. Je hoeft geen medelijden te hebben met de Pimpelmees. Hij kan prima voor zichzelf zorgen en is zo behendig dat hij aan het dunste takje onderste boven kan bengelen en toch bijna onbereikbaar voedsel kan meepikken. Ook de Koolmees kan hierbij weer prima wedijveren met de Pimpelmees. Observeer eens hoe het eraan toe gaat op de voedertafel en zie hoe elke vogel zijn eigen rol speelt! Het is een film die eindeloos blijft boeien. 
