Ransuil

Je bent echt bevoorrecht als je een Ransuil in je tuin hebt. Zeker in de wintermaanden is het mogelijk als er voldoende schuilgelegenheid is om ze dan in behoorlijke aantallen bij zogenaamde roestplaatsen te zien. Ze houden van gezelligheid en vormen groepen in vooral dennen en sparren. Hun aanwezigheid maken ze kenbaar door hun uilenballen die je dan in flinke aantallen onder de slaapboom kan vinden. Als je deze uitpluist dan kan je zien wat voor prooi ze hebben gevangen. Vooral voor kinderen een hele interessante bezigheid. De Ransuil is makkelijk te herkennen aan de pluimen boven op zijn kop. Met de pluimen geeft de Ransuil zijn gemoedstoestand aan. Bij onraad of gevaar zet de Ransuil zijn pluimen recht overeind. De gezicht van de Ransuil heeft de vorm van een oranjebruine hartvormige krans met oranje ogen. Opvallend is een witte x-tekening tussen de ogen. De bovendelen zijn roestgeel en grijsbruin gestippeld, waarbij een iets donkere polsvlek zichtbaar is. De   onderdelen zijn izabelkleurig met daartussen donkerbruine kruisvormige vlekken. De Ransuil is   alleen 's nachts actief. De combinatie van bossen om te broeden en te roesten en open terrein met veel woelmuizen, bepaalt de keuze van de Ransuil voor dit gebied. Ze maken graag gebruik van oude nesten van Eksters en Kraaien. Als blijkt dat er weinig  oude nesten aanwezig zijn, kan je door middel van een gevlochten wilgenmat de Ransuil aan een broedgelegenheid helpen. In de zomer van 2017 heeft mijn buurvrouw Lydie een Ransuilenkast gemaakt die ik heb opgehangen in de windvang naast haar tuin. Zelf heb ik er ook mooi zicht op. Nu afwachten maar!! De  Ransuil legt eind februari, begin maart 4 a 5 witte  ronde eieren. Het vrouwtje broedt alleen de eieren uit en doet daar 25 tot 32 dagen over. Na het broeden blijft het vrouwtje de jongen voeren met voedsel wat door het mannetje wordt aangevoerd. Onderstaande foto van een juveniel gemaakt op ons tuincomplex en het laantje waar onze tuin zich bevindt. De volwassen uil bevond zich zelfs in eigen tuin!!

Ransuil - Long-eared Owl - Asio otus

Waterhoen

Een Waterhoen is een zwarte vogel met een opvallende snavel met een de rode bles en gele punt. De zijkant is voor zien van een witte flankstreep en de onderzijde van de staart is wit. De poten zijn groen. Als de Waterhoen langs de waterkant loopt dan valt het wippen van het korte staartje op! Overal waar  water is met een begroeiing aan de waterkant kan je het Waterhoen vinden. Ze eten waterplanten en grassen, ook wel insecten en andere ongewervelden. Dit voedsel wordt zowel op het water als aan de oever verzameld. Het nest wordt gemaakt van droog riet en veren en bevindt zich vlak boven het waterniveau op een modderbank of tussen een bosje planten. Het   Waterhoen maakt soms ook wel gebruik van oude nesten. Het legsel bestaat uit 5 tot 11 eieren en wordt door beide ouders uitgebroed. Na drie weken worden de kuikens geboren. De jongen kunnen na 6 a 7 weken vliegen. Het Waterhoen is een schuwe bezoeker van uw tuin en stelt zicht tevreden met wat er van de voedertafel valt en wat andere bezoekers morsen. Vooral in de wintermaanden zijn ze actief in mijn volkstuin ze vormen dan ook kleine groepjes vormen die in het voorjaar weer uit elkaar vallen. Ze worden dan zeer onverdraagzaam jegens elkaar en vormen paartjes die hun territorium met hand en tand verdedigen.

Stormmeeuw

De stormmeeuw is een middelgrote meeuw met erg lange vleugels die vooral in de winter in weilanden zeer talrijk is, maar ook in de stad voorkomt.De stormmeeuw broedt vaak in kolonies. Hij komt vooral in de kustprovincies voor. Gegevens ontleend aan Vogelbescherming.nl

Ook de Stormmeeuw vliegt regelmatig over mijn volkstuin.

Stormmeeuw - Common Gull - Larus canus