Outdoor Photography: 01/01/2023

15 januari, 2023

Dwerggors Krabbenplas Vlaardingen

Regelmatig ben ik op zoek geweest naar de Dwerggors bij de Krabbenplas in Vlaardingen. Steeds was ik net te laat of te ongeduldig om er langdurig naar te zoeken. Op waarneming.nl gezien dat de vogel meestal redelijk vroeg op de dag werd gezien. Zo ook vandaag. Met een flinke groep vogelaars werd de vogel gevonden bij het begin van het wandelpad vanaf Restaurant Jofel. Helaas was de pret snel voorbij toen er een jogger nietsvermoedend rakelings langs de vogel liep!! Voorzien van een koptelefoon was de man ook niet aanspreekbaar helaas... De vogel vloog op en verdween in het riet. Jammer Gelukkig kon ik vooraf de vogel nog redelijk fotograferen.

Eigenlijk was ik niet tevreden met het resultaat. Onder betere omstandigheden heb ik een paar keer geprobeerd nieuwe opnamen te maken. De oorspronkelijke foto's heb ik verwijderd en nieuwe betere geplaatst.

De soort broedt in de Euraziatische taiga, van Finland oostwaarts tot in Siberië en overwintert in het noorden van India, zuidoost China en het noorden van Zuidoost-Azië. Het leefgebied bestaat uit open plekken in het bos en ook montaan berkenbos met verspreid staande sparren, vaak in de buurt van water. De dwerggors is in Nederland een dwaalgast die sinds 1967 bijna jaarlijks wordt waargenomen of gevangen door ringers. Tussen 2000 en 2013 zijn er 17 bevestigde waarnemingen. De Dwergors heeft in haar broedgebied de voorkeur aan moerassige toendra met verspreide boompjes. Ze broedt op de grond onder een struik. Het nest bestaat uit een kommetje van mos en gras, gevoerd met fijner materiaal zoals haar. Het legsel bestaat uit 4 of 5 bleekblauwe of -groene donkerder gevlekte eitjes die 19 millimeter groot zijn. In gunstige jaren, of als het eerste broedsel verloren gaat kan er een tweede broedsel voorkomen. De jongen worden in elf of twaalf dagen door het vrouwtje uitgebroed, en blijven 6 tot 8 dagen, en soms nog langer in het nest. Ze worden door beide ouders verzorgd. Bron: Wikipedia.nl

Dwerggors . Little Bunting · Emberiza pusilla

Alvast weer bedankt voor het bezoek aan mijn Blog en de reacties op mijn vorige Blog.

Ben van den Broek

Al van kinds af aan voel ik me aangetrokken tot de natuur en vogels in het bijzonder. Vogels geven je een gevoel van vrijheid, prikkelen je fantasie en scherpen je zintuigen. Natuurlijk zijn er meer onderwerpen die het waard zijn om gefotografeerd te worden. Daarom zijn er ook andere thema's toegevoegd uit de natuur, zoals insecten, amfibieën en zoogdieren. Een andere passie is het schilderen (met acrylverf) van vogels en dieren met een expressionistische inslag. Mijn inspiratiebron hiervoor zijn m'n eigen foto's.

13 januari, 2023

Roodhalsgans bij Zuidland - Polder Biert (ZH)

Ik ben al lang op zoek naar een mogelijkheid een Roodhalsgans te fotograferen. Vorige week zaten er 3 in Midden Delfland. Helaas ver weg maar dit was voor mij wel een eerste ooit keer dat ik er drie tegelijk zag! Vandaag deed zich weer een nieuwe mogelijkheid voor. Bij Zuidland waren er ook drie gezien. Het kan bijna niet anders, het zijn dezelfde drie van Midden Delfland. Ik had niet veel tijd omdat het zou gaan regenen. Via het onvolprezen waarneming.nl en de bijbehorende route had ik ze heel snel gevonden. Gelukkig kon ik ze vanuit de auto fotograferen! Natuurlijk waren de lichtomstandigheden vanwege de aankomende regen niet ideaal. Desondanks een korte maar wel leuke ervaring die alle moeite waard was.

Broedt vanaf juni in kleine kolonies. De jongen zijn eind augustus/begin september vliegvlug. Maakt een ondiep nest van planten, bekleed met donkergrijze donsveren en grassen. Het vrouwtje broedt 23 tot 25 dagen, het mannetje bewaakt nest en omgeving. Na 35 tot 42 dagen zijn de jongen vliegvlug. Roodhalsganzen broeden op de hoog-arctische toendra's aan de kust of in rivierdelta's. Het leefgebied bestaat uit korte stevige plantengroei met dwergberk en korstmossen. Vaak broeden roodhalsganzen in kolonies, dicht bij het nest van een roofvogel, zoals slechtvalk of ruigpootbuizerd. Deze houden roofdieren op afstand. Een vegetarisch menu van grassprieten, jonge scheuten van veenpluis en andere groene plantendelen. Ook wel waterplanten (vooral in de winter). In de winter ook oogstresten (mais, granen en aardappelen) op akkers en gras op voedselrijke weilanden. Roodhalsganzen zijn in Europa alleen in de winter waar te nemen. De broedgebieden liggen op de koude Midden-Siberische toendra's. De vogels vertrekken eind september en overwinteren rond de Zwarte Zee, Kaspische zee en het Oeralmeer. In Europa bevinden de grootste concentraties zich in Roemenië en Bulgarije. In Nederland is de roodhalsgans een vrij zeldzame wintergast: van het kleine deel van de roodhalsganzen dat doorvliegt naar West-Europa belanden slechts enkele vogels in Nederland. Bron: Vogelbescherming.nl

Roodhalsgans . Red-breasted Goose · Branta ruficollis

Alvast weer bedankt voor het bezoek aan mijn Blog en de reacties op mijn vorige Blog.

Ben van den Broek

06 januari, 2023

Rosse Franjepoot Kerkwerve Zeeland

Vandaag weer een rondje Zeeland gedaan. De haven van Stellendam en de Brouwersdam mogen hierbij niet ontbreken. Natuurlijk maakten we van de mogelijkheid gebruik om de langs de zeedijk bij Kerkwerve gemelde Rosse Franjepoot te bezoeken. Wow wat een prachtige en levendige vogel en wat een buitenkans om deze zeer tamme vogel zo nabij te fotograferen.

De Rosse Franjepoot is een zeldzame verschijning in ons land, met gemiddeld zo’n 10 tot 20 waarnemingen per jaar, voornamelijk langs de kust. Deze broedvogel van de arctische gebieden doet op doortrek naar het zuiden van eind oktober tot begin december ons land kortstondig aan, vaak na aanlandige stormen. Al zwemmend ronddraaiend pikken ze voortdurend links, rechts en achter zich insecten en waterbeestjes van het wateroppervlak op. Vaak op afstand te herkennen aan gedrag: postuur als strandloper, maar zwemmend en rondjes draaiend. In Nederland voornamelijk te zien in (gedeeltelijk) winterkleed; in zomerkleed vooral het vrouwtje erg fraai, steenrode onderdelen, bovendelen zwarte veren met gele zoom, en kop zwart met breed wit masker. Het mannetje ziet er ongeveer hetzelfde uit, maar valer. In winterkleed is de soort wit van onderen, grijs van boven en heeft een zwarte oogstreep en achter kruin. Juveniele vogels hebben grotendeels zwarte bovendelen en een rossige borst, maar tegen de tijd dat ze in Nederland aankomen, zijn ze vaak grotendeels door geruid naar winterkleed. Het beste kenmerk is de snavel die een stuk dikker is dan de grauwe franjepoot. In vlucht over zee soms te verwarren met drieteenstrandloper, maar donker masker en kortere vleugelstreep.

Bron: Vogelbescherming.nl

Rosse Franjepoot . Red Phalarope · Phalaropus fulicarius

Alvast weer bedankt voor het bezoek aan mijn Blog en de reacties op mijn vorige Blog.

Ben van den Broek

02 januari, 2023

Konijn op ons Volkstuincomplex

Vanmorgen zag ik een konijn weghuppelen op ons Volkstuincomplex Thurlede in Schiedam. Ik weet niet of onze tuinders het leuk vinden een Konijn in hun volkstuin te zien. Denk aan graven, aanvreten planten etc. Ik vind het in ieder geval wel leuk. In mijn tuin kan er niet zoveel fout gaan! Die heb ik alleen maar om vogeltjes te fotograferen en mag wat mij betreft best wel een beetje verruigen. Als zo'n konijn daar een bijdrage aan kan leveren dan is dat prima.

Konijnen en hazen behoren niet tot de knaagdieren, maar tot de haasachtigen (of dubbeltandigen), een aparte diergroep. Het voornaamste verschil is dat haasachtigen achter de grote bovensnijtanden een paar stifttanden hebben staan, in tegenstelling tot knaagdieren. Ook hebben ze een gespleten bovenlip. Haasachtigen hebben, als echte planteneters, grote platte plooikiezen. Verder hebben ze relatief grote achterpoten, lange oren, grote ogen en terugtrekbare huidflapjes voor de neusgaten. Ze gebruiken nooit hun voorpoten om er voedsel mee vast te houden en aan de voorvoeten hebben ze vijf, aan de achterpoten vier tenen. Het konijn (Oryctolagus cuniculus) is compact gebouwd en heeft een grijsbruine vacht met een okerkleurige nek. De oorpunten hebben een dun donker randje aan de buitenzijde maar geen zwarte punten die zo typisch zijn voor de haas. Konijnen zijn in de Vroege Middeleeuwen vanuit Midden-Frankrijk en het Middellandse Zeegebied ingevoerd en ondertussen over heel Nederland verspreid. Het konijn komt voor in vrijwel geheel West- en Midden-Europa en is daar, met uitzondering van rotsachtige gebieden en hooggebergten (boven 700 meter), algemeen en talrijk.Konijnen leven in holen en hebben daarom een voorkeur voor zandige bodems waarin het makkelijk graven is. Ze prefereren halfopen landschappen zoals perken, tuinen en bosranden en mijden vochtige terreinen zoals moeras en veen of zware klei, omdat ze daarin geen holen kunnen graven. Ook in open polderlandschap ontbreekt het konijn veelal. In de duinen zijn konijnen belangrijke grazers. Bron: www.zoogdiervereniging.nl