07 februari, 1999

Vogels van Cuba

Cuba  Rondreis 31-1-1999 t/m 7-2-1999

1. Inleiding  

Sinds de machtsovername door Fidel Castro is er aanvankelijk veel veranderd. De gezondheidszorg en het onderwijs zijn verbeterd. Hoewel de wereld na de koude oorlog sterk is veranderd is de situatie in Cuba hetzelfde gebleven. Het communisme in de oude vorm is echter nog steeds aanwezig. Het land lijdt enorm onder de economische blokkade van Amerika. Veel voor ons elementaire zaken zijn niet of nauwelijks aanwezig. Je ziet aan het straatbeeld dat de tijd heeft stil gestaan. Auto’s van voor de machtsovername rijden er nog steeds rond! Dit geeft Cuba een aparte sfeer die je nergens ter wereld meer aantreft. Je vraagt je wel eens af wat er gebeurt als Fidel Castro het veld ruimt. Wordt dan het land ook zoals zoveel landen uit de regio volledig veramerikaniseerd! Cuba is een fantastisch land om met de auto te verkennen. De wegen zijn in goede staat en heel rustig. De benzine is echter schaars en dat is goed te merken. 
Bijna bij elk kruispunt staan er lifters die graag met je mee willen reizen. In het donker is het niet aan te raden te rijden. Wegenverlichting ontbreekt en overal kom je fietsers die zonder verlichting op de openbare weg rijden. Zelfs op de snelwegen kom je ze tegen. De plaatselijke bevolking is heel vriendelijk en niet opdringerig. Ze kunnen hun nieuwsgierigheid goed bedwingen en laten je veelal ongemoeid. Een gesprek is trouwens toch een moeizame bezigheid omdat bijna niemand engels spreekt en je uitsluitend met Spaans moet converseren! We hebben het westelijk van Havana gelegen gebied verkend. De route die we gereden hebben ging van Varadero, Playa Largo, Playa Giron, Soroa, La Guira en via Havana weer naar Varadero. De natuur is in sommige gebieden nog maagdelijk en onaangetast. Natuurlijk is er voor de suikerrietteelt op grote schaal gekapt en heeft het land een totaal ander aanzien gekregen. Van de 80% bedekking door tropisch regenwoud is nu nog maar 15 % over! Toch blijft Cuba voor de natuurliefhebber buitengewoon interessant. Voor de vogelaar zijn er 26 endemische vogelsoorten te zien. Hiervan zijn er enkele buitengewoon zeldzaam zijn of nagenoeg uitgestorven. 

 2. Literatuuropgave

Als leidraad voor onze rondreis hebben we het reisverslag van Brian Gee gebruikt. 
Het is een compleet verslag voorzien van gebiedsbeschrijvingen en gedetailleerde landkaartjes. 
De vogelgids “Birds of the West-Indies” voldeed prima. 

3. Documenten

Voor Cuba is een visum verplicht. Via het reisbureau kan een formuliertje verkregen worden.
Ingevuld en gevoegd bij een geldig paspoort kan je zonder problemen de grens van Cuba passeren. Bij de grenscontrole wordt de helft afgescheurd en ingenomen. De andere gestempelde helft dient bij vertrek uit Cuba weer ingeleverd te worden. 


4. Gezondheid

Inentingen zijn niet verplicht voor Cuba en malaria komt gelukkig niet voor.

5. Veiligheid

De criminaliteit van Cuba schijnt laag te zijn. Zoals overal in de wereld moet je natuurlijk goed op je spullen letten. We zijn in ieder geval niet in een bedreigende situatie terecht gekomen. Een onveilig gevoel derhalve hebben we niet gehad. Helaas is wel onze huurauto gedeeltelijk gestript. Beide buitenspiegels, ruitenwissers en een sierstrip zijn van de auto ontvreemd. Dit leverde een flinke schadepost op van ca. f. 200, per persoon!

6. Geld

De dollar is voor de toerist het betaalmiddel in Cuba. Als je dollars in kleine coupures meeneemt kan je in feite overal betalen. In de zogenaamde dollarwinkels voor de toeristen kan je voor ongeveer hetzelfde prijspeil als in Nederland inkopen doen. Naast de snuisterijen die als souvenir te koop worden aangeboden, kan je er ook een beperkt assortiment levensmiddelen mee kopen. Deze dollarwinkels vind je op het vliegveld, in de hotels en in de grote steden. Ook bij de benzinestations waar je als toerist mag tanken kan je met dollars betalen.  

7. Transport

Het openbaar vervoer, met uitzondering van Havana, ligt in het hele land op zijn gat. Het handelsembargo dat Amerika ten tijde van de koude oorlog heeft ingesteld, is nog steeds van kracht. Benzine is uiterst schaars. De economie van Cuba lijdt er nog steeds onder. Een verbetering van de situatie lijkt nog niet in zicht. Wellicht dat een machtswisseling de situatie kan verbeteren. Bussen rijden er niet of nauwelijks. Als je een bus tegenkomt dan kan het een afgedankte Nederlandse bus compleet met Nederlands kenteken en Nederlands reclame-uitingen zijn! Liften is vaak de enige manier om je over grote afstanden te verplaatsen. Dit gebeurt in Cuba op grote schaal. Bijna op elk belangrijk kruispunt zie je groepen lifters wachten op betere tijden. Lege vrachtauto’s bieden in dat geval achter in de laadruimte staanplaatsen aan. Dat dit weinig comfortabel is zal duidelijk zijn. Paard en wagen worden nog algemeen gebruikt. Zelf de ossenwagen zie je nog regelmatig op het platteland. Uiteraard ongeschikt voor de toeristen. De beste mogelijkheid om onafhankelijk te zijn biedt de huurauto. Bij ons arrangement zat de huurauto inbegrepen. De benzine kost ca. 1 dollar per liter. Belangrijk is wel dat u zoveel mogelijk probeert te tanken. Niet altijd heeft een benzinepomp voorraad!! Op landkaarten staan de benzinepompen aangegeven. Hou er rekening mee als u een route uitstippelt.

8. Onderdak

Bij het flexi-drive-arrangement was het verblijf in een naar keuze te reserveren hotel inbegrepen. 
Verspreid over heel Cuba zijn er ongeveer 50 hotels aangesloten bij de Horizontes Group. We hebben overnacht in Playa Giron, in Soroa en in Varadero. De kwaliteit van de eerste twee genoemde was zondermeer voortreffelijk. Hotel Caribe, voor de eerste nacht door de reisorganisator vastgelegd, was duidelijk van mindere kwaliteit en had zijn beste tijd gehad. Omdat het Playa Largo Hotel vol was (compleet afgehuurd door een Duitse reisorganisator!) moesten we noodgedwongen gebruik maken van de mogelijkheid bij een particulier te slapen. Dit adres voldeed qua inrichting en faciliteiten redelijk aan onze wensen (alleen geen warme douche!). De ligging direct aan zee is fantastisch. 

9. Het weer

Het weer was gedurende ons verblijf schitterend. De temperatuur was ‘s morgens aangenaam en werd gaandeweg, als de dag vorderde steeds warmer en drukkender. Gelukkig waaide het behoorlijk en gaf dit enige verkoeling. Slechts de voorlaatste dag hebben we enige regen gehad. 
Dit frisse buitje duurde gelukkig maar kort.  

10.0 Dagoverzichten

31 januari
Zondag 31 januari vertrekken we van Schiphol. Bij de incheckbalie reserveren we allebei een plaats aan weerszijden van een pad. Zo hebben we desgewenst schuinweg wat extra beenruimte. 
Het vertrek dat gepland was om 12.10 uur wordt ca. een half uur uitgesteld. Het vliegtuig is afgeladen. Daarbij komt nog dat we per persoon liefst 32 kg bagage mee mogen nemen. Het blijft een wonder dat we de lucht ingaan! Om ca. 6.00 uur plaatselijke tijd arriveren we in Holguin aan de oostkant van Cuba. Deze tussenlanding, waarover bij de boeking niets over gezegd is, is een kleine tegenvaller. Gelukkig kunnen we de benen een klein beetje strekken bij de twee uitgangen van het vliegtuig. Het vliegtuig even verlaten is er echter niet bij. Vanuit de uitgang van het vliegtuig vlakbij de aankomst/vertrekhal zien we de eerste Cubaanse vogels. Een Northern Mockingbird foerageert voor het terras. In de verte zien we Turkey Vultures. Deze gieren zullen we dagelijks en in grote aantallen zien. Nadat er passagiers uitgestapt zijn die wel op hun bestemming zijn, komen er weer nieuwe voor in de plaats. Deze passagiers verlaten Cuba maar moeten toch nog even mee naar Varadero!! Het laatste stukje naar Varadero duurt ongeveer een uur. Eindelijk zijn we op ons startpunt van de rondreis gearriveerd. Bij de douane is het een drukte van belang. Hemme denkt slim te zijn en probeert via de V.I.P.- uitgang door de douane te komen. Hij heeft de pech dat een groepje stewardessen voorrang wordt verleend toen hij bijna aan de beurt was. Zo staat hij toch weer achteraan! Nadat we in de hal opgevangen zijn door een vertegenwoordiger van onze reisorganisator worden we voor de auto doorverwezen naar het voorterrein van de vertrekhal. De afhandeling van de formaliteiten verloopt vlot. 
De auto ziet er geteisterd uit. Demonstratief lopen we om de auto heen en constateren flink wat deuken en krassen. Met als commentaar naar de verhuurder “the car is full of damage” accepteren we de staat van de auto. Op het opnameformulier staan op het plattegrondje van de auto talloze kruisjes en aantekeningen van de beschadigingen! Een krasje of deukje meer zal in ieder geval niet opvallen. Met de auto, waarvan ik even aan de koppeling moeten wennen, gaan we tenslotte naar het hotel. De straten in Varadero zijn door middel van nummers aangegeven. 
Een hele makkelijke methode om je weg te vinden. Het hotel Caribe ziet er wat verpauperd uit.
De toegewezen kamer is echter heel royaal en voorzien van de meest elementaire voorzieningen.
We besluiten nog even de stad in te gaan. Varadero is heel rustig en maakt zeker geen bruisende indruk die je bijvoorbeeld in Spaanse badplaatsen tegenkomt. Misschien is het verder de landtong op wel gezelliger. Opvallend zijn wel de oude Olds mobiles die je overal ziet rijden. De straten zijn goeddeels verlaten. De weinige winkels die open zijn hebben een heel beperkt assortiment. In een soort hamburgertent nemen we een patatje om de ergste honger te stillen en om de hoek bij de bakker kopen we een stokbrood. Morgen willen we vroeg vertrekken en het ontbijt in het hotel overslaan.

1 februari
Het kost ons weinig moeite vroeg op te staan. Het tijdverschil werkt in ons voordeel. We rijden om ca. 5.30 uur weg uit Varadero. Het is nog stikdonker en ik rij voorzichtig.Via Coliso en Javellanos komen we op het platteland van Cuba. Het wordt nu gelukkig snel licht. Aan de horizon ligt een prachtig door bosjes omgeven meer. We besluiten hier onze eerste stop te maken. In de bosjes aan de oever zien we diverse zangvogeltjes, overwinteraars uit Noord-Amerika. We zien o.a. Palm-Warblers, Northern- Mockingbirds en heel erg leuk en niet verwacht een Eastern- Meadowlark een prachtige gele leeuwerik. Vliegend langs de dijk komt ook een Northern Harrier aan, de enige die we in onze vakantie gezien hebben. Het blijkt een onregelmatige overwinteraar te zijn. Op een dode boom in het water zien we nog een Belted Kingfisher en een Osprey. De waarnemingen beginnen goed op gang te komen! De volgende stop is bij de ingang van de krokodillenfarm. De harde muziek en de bussen met dagjes- mensen stemmen ons niet erg positief over het vogelleven dat we aan denken te treffen. Aan de overzijde van de ingang wordt het gras gemaaid. Dit versterkt alleen maar het geluid en de hele entourage van de omgeving wordt er door verstoord. Opgeschrikt door de grasmaaier komt er ineens een Least Bittern te voorschijn. Dit is een enorme meevaller. We staan meteen weer op scherp. Helaas gaat e.e.a. zo snel dat de vogel niet filmbaar is. Het vogelleven in de omgeving valt enorm mee. We zien drie soorten spechten waaronder de Cuban Green woodpecker, de Westindean Woodpecker en de Yellow-bellied Sapsucker. Dit allemaal in een tijdbestek van 5 minuten!Ook zien we diverse Amerikaantjes waaronder de Yellow-headed Warbler, de Prairie Warbler, de Black-and White Warbler, de Black-throated Blue Warbler en de American Redstart.
Prachtig filmbaar de American Kestrel en bovendien de Northern Waterthrush en deLouisiana Waterthrush. Het kan niet op. Verder op route bij een kanaal dat de weg kruist zien we o.a. Northern Shoveler en Northern Jacanas. De dag is goed begonnen. In het Playa Largo hotel blijkt geen plaats te zijn. Een complete ploeg Duitsers heeft het volledige complex afgehuurd. 
Als alternatief wordt hotel Playa Giron aangeboden. Hier blijkt plaats voor slechts een volle dag. 
Beter wat dan niets. De villa ziet er prima uit en bied zelfs twee slaapkamers. Toch wel gaar van de reis besluiten we nog even de zee in te gaan. Het strand ligt bezaaid met kiezels. Op blote voeten kost het moeite het diepere water op te zoeken en een frisse duik te nemen.In de namiddag gaan we nog even op bezoek bij het Internationale Birdwatching Centre. De bouwvallige huisvesting hiervan en de ongeïnteresseerde ontvangt door vier weinig spraakzame heren stemmen ons niet hoopvol. Het is uiteindelijk wel mogelijk om via hun een gids te huren voor het moeras. De voorwaarde is wel dat we “ergens langs de auto pista” de gids op moeten pikken. De taalbarrière doet ons besluiten er nog maar even over na te denken. Vlak voor zonsondergang verkennen we nog even het vakantiecomplex. Na een heerlijk diner in het restaurant van het hotelcomplex gaan we vroeg naar bed. Morgen willen we zo vroeg mogelijk de omgeving verkennen.

2 februari
Om 5.30 uur gaan we de deur uit en vertrekken naar Sophilar. Omdat we van Giron komen, moeten we ongeveer 40 km extra rijden. Vlak voor Playa Larga slaan we rechts af het bospad in. 
Bij een pad gelegen langs een open stuk bos parkeren we de auto en gaan we de omgeving verkennen. Het is heerlijk rustig zo vroeg in het bos. Een Loggerhead Kingbird laat zijn luide roep horen en even later zien we onze eerste Red-legged Thrush. Een prachtige grijze lijster met rode pootjes. Nog onwetend van het feit dat ze heel algemeen zijn proberen we elke glimp van het beestje op te vangen. Het pad lijkt geplaveid met koraalsteen. Trouwens de hele bosbodem is bezaaid met stenen. Wellicht is dat de reden dat dit stuk nog onaangetast is en niet in cultuur gebracht voor de onafzienbare suikerrietplantages die we onderweg naar deze streek gezien hebben. Plotseling zie ik een Cuban Trogon. Deze nationale vogel van Cuba was voor mij een absolute must. Ik slaag er helaas niet in Hemme deelgenoot te maken van mijn waarneming en het lukt hem niet deze schitterende vogel te zien. Je kan merken dat hij daar van baalt. Gelukkig komen er nog meer kansen. Een klein stukje verderop zien we onze eerste Cuban Tody. Ook deze vogel staat natuurlijk op ons lijstje. Het intens groene vogeltje laat zich helaas maar even zien en verdwijnt al snel in het dichte struikgewas. Een aantal belangrijke soorten hebben we gelukkig al gezien! Om 9.50 uur komen we nog net op tijd voor het ontbijt. Het ziet er prima en goed gesorteerd uit. Bij de Receptie informeren we of we er wellicht nog plaats is voor een volgende overnachting. Helaas zijn ook hier de Duitsers ons weer voor. Ook hier is door hen het complete complex afgehuurd. We vinden het jammer dat we moeten vertrekken. We zullen Playa Largo nog maar eens proberen. In Playa Largo is nog steeds geen plaats. Wel wordt er een alternatief aangeboden voor onderdak bij een particulier. We besluiten hier maar op in te gaan. Alvorens we het adres opzoeken gaan we opnieuw naar Sophilar en de ingang van de krokodillenfarm. E.e.a. levert meteen weer een aantal nieuwe vogelsoorten op. Het aanbevolen huis is prachtig aan zee gelegen. Via de achtertuin loop je zo het strand op en de zee in!! 
De slaapkamer heeft een groot tweepersoonsbed en een klein eenpersoonsbed. Ik win de toss en mag in het grote bed slapen! De eigenaar informeert naar onze plannen en zegt in contact te kunnen komen met Chino. Dit klinkt ons als muziek in de oren. Chino is de gids genoemd in het reisverslag van Brian Gee en we bediscussieerden net hoe we het beste contact kunnen opnemen met Chino. Uiteraard vragen we hem zo snel mogelijk het contact te leggen zodat we onder leiding van Chino het Zapatamoeras kunnen verkennen. Tot onze verbazing komt Chino vergezeld door een vriend na ca. een half uur de tuin in en stelt zich voor. Na enige uitleg van het doel van onze reis kunnen we concrete afspraken maken. Aangezien er een festival aan de gang is kan Chino alleen de volgende morgen met ons op pad. De eigenaar van het huis vraagt of we nog ergens willen eten. Hij weet een goed adres een paar straten verder. We kunnen eten bij een particulier! Als het compleet donker is komt de dochter des huizes ons ophalen. Ze sommeert ons stil te zijn. De straten zijn onverlicht en we kunnen geen hand voor ogen zien. 
Waar komen we nu weer terecht! Bij de ingang van het schamele huisje worden we hartelijk met een kus  begroet. Wat onwennig om zoveel hartelijkheid struikelen we het sobere huisje in en worden meteen naar de keuken gedirigeerd. Ook hier wordt gevraagd stil te zijn. De gebaren “de muren hebben oren” zijn overduidelijk. Waarschijnlijk is het niet toegestaan dat ze restaurantje spelen. De bestelde vis en kreeft smaakt voortreffelijk. De zwarte rijst met bruine bonen zorgen voor een voedzame maaltijd. Ik kan me niet herinneren zo lekker gegeten te hebben in het buitenland. Een glas geperste sinaasappelsap (als dat maar goed gaat met de ingewanden!!) smaakt voortreffelijk. Ook het verse fruit en de salade smaakt uitstekend. De conversatie met moeder en dochter verloopt helaas niet eenvoudig. Een cursus Spaans zou wonderen hebben verricht. Haar kinderen en echtgenoot hangen in de woonkamer voor de buis en bemoeien zich niet met ons. Het ziet er naar uit dat ze wel vaker eters op bezoek hebben. Ze willen graag voor morgenavond afspreken. Er staat krokodil op het menu! Daar willen we toch maar even over nadenken!! Opeens ziet ze mijn trouwring en vraagt naar mijn Conchita en of ik kinderen heb. Ze schatert van het lachen als ik vertel dat mijn zoon nog groter en breder is dan ik. Met gebaren kan je veel uitbeelden. ‘s Avonds komt Chino nog even langs en vraagt of we zin hebben door middel van geluidsbandjes een Stygian Owl te lokken en te bekijken. Met een kleine zaklantaarn “uit India” gaan we op pad. Op diverse plekken laat hij met zijn cassetterecorder het geluid van de uil horen. Hoe z’n best Chino ook doet we krijgen geen respons en gaan na verloop van tijd maar terug naar ons logeeradres. Moe van alle indrukken gaan we naar bed. Het was een hele productieve dag en we hebben een flink aantal nieuwe vogelsoorten gezien. 

3 februari
Om 6 uur arriveert China met z’n partner. Vandaag gaan we naar het Zapatamoeras. De verwachtingen zijn hoog gespannen. Het lukt niet altijd met een expert op pad te gaan. Chino neemt voorin plaats in de auto en geeft de richting aan. Z’n partner overhandigt een bandje en wil wat vrolijke muziek op de cassetterecorder afspelen. We hebben er niet veel zin in zo vroeg in de morgen! Omdat de werking van de cassetterecorder niet helemaal duidelijk is sla ik zijn aanbod af. Het is al opvallend druk op straat. Uiteraard weer de gebruikelijke lifters en de weggebruikers, zoals paard en wagen, fietsers en een enkele auto die dikwijls onverlicht hun weg zoeken langs de stikdonkere wegen. Als we de autopiste bereiken slaan we links af. Ergens langs de autopiste moeten we er weer af. Gelukkig weet Chino de weg. De man moet enorm goede ogen hebben. Na ca. 10 km moeten we links afslaan. Dat betekent dat we het tegemoetkomende verkeer moeten kruisen!! In het stikdonker, zonder voor ons zichtbare herkenningspunten weet hij feilloos aan te geven waar we het afslagpunt bereiken. Een onverhard pad leidt ons het Zapatamoeras in. De weg is buitengewoon slecht en voorzien van talloze gaten. Het lukt me met moeite de gaten in de weg te vermijden en een zo gunstig mogelijke route links en rechts van het pad te volgen. Helaas lukt dat niet altijd. Gelukkig is de auto voorzien van een stevige bodembeplanting. De weg wordt steeds slechter en ik besluit dat we in hemelsnaam maar ergens moeten stoppen en te voet onze weg vervolgen. Na een wandeling van ca. 20 minuten komen we bij een wat opener gedeelte. Dit lijkt Chino een goed punt om de Zapata Wren te lokken. Met de cassette in de aanslag probeert hij via de welluidende zang van de Zapata Wren een reactie uit te lokken. Na ca. een kwartier komt er een antwoord en klinkt de prachtige zang van de Zapata Wren. Al snel komt het geluid dichterbij en vangen we een glimp op van het beestje. Toch een uniek moment om deze endemische soort van Cuba hier in dit moeras te zien. Nergens anders ter wereld tref je deze vogel aan dan alleen hier in dit moeras! Op de achtergrond horen we diverse ralsoorten voor Chino goed herkenbaar. We horen achtereenvolgens de Clapper Rail, de King Rail en de Sora . Overvliegend zien we een Sharp-shinned Hawk en voorbij vliegend een groepje van ca. 10 Cuban Parakeets. Deze laatste waarneming maakt zelfs Chino enthousiast. Als tenslotte een Cuban Trogon vlakbij in een struik in het volle zonlicht neerstrijkt kan deze morgen niet meer stuk. Deze nationale vogel van Cuba ziet er schitterend uit en laat zich fraai filmen. De onwaarschijnlijke kleurencombinatie van wit, groen, paars en dieprood samen met de vormgeving va de staart geven de vogel een betoverend uiterlijk. Als we bij de auto terugkomen zie ik dat we onze buitenspiegels missen. Bij nadere inspectie blijkt ook dat onze complete ruitenwissers en een sierstrip ontvreemdt. Dit geeft toch wel even een domper op de geslaagde ochtend. Omdat het nog vroeg is en Chino nog wat tijd over heeft besluiten we nog even naar Sophilar te gaan. We hebben wat de vogelwaarnemingen betreft al zoveel geluk gehad, dat we wellicht nog een aantal nieuwe soorten kunnen scoren. Langs een pad waar we al eerder zijn geweest speurt Chino samen met ons naar de Bee Hummingbird. Dit kleinste vogeltje van de wereld zien is natuurlijk een absolute must!! Het speuren hiernaar is erg moeilijk. Hoog in de toppen van de bomen slingert zich een bloeiende klimplant voorzien van mooie seringachtige bloemen. Dit is waar de Bee Hummingbird op af komt. Natuurlijk is het Chino weer die het vogeltje ondekt. Met razende vleugelslag schiet de kolibrie als een snel insect heen en weer. Het vogeltje is nauwelijks groter dan een hommel!!
Een tweede wenssoort is de Fernadina’s Flicker. Deze spechtensoort kom je ook allen maar op Cuba tegen. Chino weet een plek in de buurt waar ze wellicht te zien zijn. Bij een groot open stuk in het bos voorzien met een bedekking van sompig gras zou deze vogel te zien zijn. We speuren de palmen af en ontdekken wel een Northern Flicker. Weer een nieuwe soort! Tenslotte ontdekt Chino, ja wie anders, de Fernandina’s Flicker. Deze zeer bijzondere specht komt alleen op Cuba voor en is uiterst zeldzaam. We hebben afgezien van de pech met de diefstal van enkele auto-onderdelen heel veel geluk bij onze waarnemingen van diverse endemische soorten. Om ca. 13.30 uur zijn we weer terug in ons particuliere hotel. We besluiten het er maar even van te nemen. We werken onze aantekeningen bij en nemen een duik in het heerlijke water van de Caribische zee. We gaan om 17.00 uur nog een nieuwe poging wagen om Quilduifjes te zien. Hoewel het niet lukt is het toch weer heerlijk door het maagdelijke woud te wandelen. Voor het diner maken we nog een wandeling over het complex van Playa Largo. Dit levert geen nieuwe gezichtspunten op. Na het diner gaan we vroeg naar bed. Morgen weer vroeg op voor weer een poging Quilduifjes te zien.

4 februari
Om 6.30 uur staan we weer op. Na een ontbijt van crackers en koffie gaan we weer richting Sophilar en zoeken we de paden af naar Quilduifjes. Na enig zoekwerk zien we een duifje voorbij vliegen. Na enig studeerwerk in de vogelgids komen we tot de conclusie dat dit de Blue-headed Quildove is. Geen perfecte waarneming maar wel gezien!! Blij met deze waarneming rijden we naar het dorpje Palpite en parkeren we de auto in het zicht van het dorpje. Aan de westkant hiervan leidt een pad het oerwoud in. Aan het begin hiervan staat een enorme boom waar we diverse vogels in ontdekken. We nemen de tijd ze allemaal te determineren en eens te tellen hoeveel soorten je wel in een boom aan kunt treffen. We tellen achtereenvolgens de Fernadina’s Flicker (leuk om deze vogel die zo moeilijk is zelf  te ondekken!), de Summer Tanager, de Prairie warbler, de Grey Catbird, de Stripe Headed Tanager, de Red-legged Thrush, de La Sagra’s Flycatcher, de Cuban Bullfinch, De Black and White Warbler, de Blue Throated Blue Warbler, de Tennessee Warbler, de yellow-headed Warbler, de Rose-throated Parrot, de Northern Parula en als klap op de vuurpijl de Indigo Bunting. Zo’n boom in je tuin en je hoeft niet meer de deur uit! Vanmorgen vroeg hadden we reeds onze bagage gepakt en in de auto geladen. Het was alweer onze laatste dag in Playa Larga. Na veel discussie hadden we besloten naar Soroa te gaan. Deze westelijk van Havanna gelegen bergen zouden eventueel weer enkele nieuwe soorten opleveren. De route voert ons weer door landelijk Cuba. We vermijden de autopista en Havanna. De weg voert ons door eindeloze sinaasappel-, suikerriet- en bananenplantages. Overal zie je flatgebouwen voor de arbeiders in het verder vlakke landschap. 
Deze lelijke flats verstoren de harmonie van het landschap. Ruimtegebrek kan toch niet het argument geweest zijn om hier hoogbouw te maken!! Het kost ons moeite om een benzinestation te vinden. Overal waar we een poging wagen worden we verder gestuurd. Vlakbij de autopista ontdekken we een splinternieuwe benzinepomp. Als een geschenk uit de hemel tanken we de wagen helemaal vol. In de supermarkt neem ik een ijsje dat in deze hitte voortreffelijk smaakt. 
Ook een koud blikje Fanta en Cola gaat er grif in. We komen na de best wel lange rit weer een beetje bij en gaan de laatste kilometers naar Soroa verfrist in. Het complex van Soroa ziet er paradijselijk uit. Centraal in een dal ligt het enorme zwembad. Langs de helling van het dal liggen de villa’s gegroepeerd. Hier zou ik de rest van de vakantie wel willen blijven. De kamer is netjes en functioneel en zelfs voorzien van TV en ijskast. Hemme gaat de omgeving nog even verkennen. Zelf besluit ik het rustig aan te doen en in de tuin te genieten van de omgeving. Honderden Greater Antillian Crackels terroriseren de omgeving. Andere vogels zie je niet. De bergen in de verte zien er veelbelovend uit. Wie weet wat we daar nog zullen zien.  

5 februari
Vandaag staat allereerst de beklimming van de Mirrador (uitzichtpunt!) op het programma. Gelukkig hoeven we niet eerst met de auto naar een vertrekpunt maar kunnen we meteen beginnen vanaf ons complex. Het is net zoals alle dagen fantastisch mooi weer. De ochtenden zijn toch altijd waar je ook bent de mooiste momenten van de dag. De beklimming is behoorlijk zwaar. Het pad gaat zeer steil omhoog en is hier en daar glibberig. Het statief en de videocamera gaat behoorlijk doorwegen. Het vogelleven valt een beetje tegen. Halverwege de klim zien we plotseling een prachtige Cuban Green Woodpecker. Vlakbij op nog geen 5 meter afstand timmert hij er flink op los. Zich niet bewust van het feit dat we zo dichtbij staan zoekt het beest ijverig naar insecten. Met slechts oog voor de hoger gelegen helling klimt de specht omhoog en zoekt daarbij minutieus de tak af op insecten. Ineens is het beest gealarmeerd en laat zijn luide roep horen. Speurend omhoog, we zien niet wat z’n aandacht trekt, laat hij z’n aandacht trekkende felrode pet zien. Het zal wel een signaal zijn naar zijn concurrenten. Op de top van de Mirrador is het uitzicht fantastisch. Om de top cirkelen Turkey Vultures en glijden zonder een vleugelslag moeiteloos door de lucht. We genieten van het uitzicht en kunnen even van de klim op verhaal komen. Als we uitgerust zijn gaan we weer omlaag. Het bovenste stuk is een vervallen trap. Halverwege de trap zien we Turkey Vultures met gespreide vleugels in de bomen voor ons zitten. Omdat de bomen op een helling staan kunnen we ze vanaf het hogere gedeelte heel goed op ooghoogte observeren. Ze zijn absoluut niet schuw en zijn goed filmbaar. Turkey Vultures kom je dagelijks in grote aantallen overal op Cuba tegen. Deze afvalopruimers sporen hun voedsel niet alleen op het gezicht maar ook, en dat is opmerkelijk voor vogels, door middel van hun reuk op. Hun reukvermogen is heel sterk ontwikkeld. Zelfs onder het gebladerte kunnen deze gieren hun voedsel ontdekken. Dit opmerkelijke feit heb ik zelf kunnen constateren in Costa Rica war ze ook heel algemeen zijn. Tijdens de afdaling, dat gaat toch een stuk eenvoudiger, komen we een Olive-capped Warbler tegen. Dit is toch wel de laatste vogel die we hier verwacht zouden hebben. Deze vogel is een typische bewoner van sparrenbossen. Naaldbomen hebben we hier niet gezien. Zo blijft vogelen je voortdurend voor verrassingen plaatsen. Rond 11.00 uur bel ik even naar huis. De kosten vallen behoorlijk tegen ca. 10 dollar voor 1 minuut! Het geeft me wel een goed gevoel dat alles thuis oké is. ‘s Middags gaan we wederom vogelen. We doen weer een paar leuke waarnemingen zoals de Cuban Tody, de Cuban Trogon en de Red-tailed Hawk. Onderweg komen we een Cubaan tegen die probeert ons een potje honing te verkopen.  We mogen even proeven! De honing smaakt prima maar de potjes zien er smoezelig uit. Omdat we niet ziek willen worden kopen we toch maar geen honing.
In de namiddag nemen we nog een duik in het zwembad. Het staat volledig tot onze beschikking. We zien niemand rond het zwembad. Hoewel het hoogseizoen schijnt te zijn is het heel rustig op het park. Je vraag je af hoe het in het voor- en naseizoen is gesteld met de bezetting.
  
6 februari
Vandaag staat La Guira op het programma. Het nationale park La Guira ligt ca. 50 km westelijk van Soroa. Deze voormalige haciënda is nu vrij toegankelijk. De ingang gaat door een poort van een kasteel. Een vreemd gebouw in deze omgeving. De weg gaat steil omhoog naar de Cabinos Los Pinas een verlaten vakantiedorpje. Onderweg horen en zien we even een Cuban Solitaire. 
We hebben stevige discussies of deze waarneming zeker is. Helaas hebben we geen geluidsband tot onze beschikking en moeten we het doen met de beschrijving in onze gidsen. Een geluid beschrijven is natuurlijk heel moeilijk. Het vakantiedorpje is op een paar honden na volledig verlaten en heeft duidelijk zijn beste tijd gehad. Op zich is het leuk gebouwd op palen midden in het bos. Het ziet er heel bouwvallig uit, staan bijkans op instorten. We wagen ons maar niet in de huisjes. De omgeving levert als nieuwe soort de Red-legged Honeycreeper op. Er schijnt onzekerheid te bestaan of deze soort ingevoerd is. De kleurenpracht is er niet minder om! Verder levert dit gebied weinig nieuwe soorten op en is goed vergelijkbaar met Soroa. We besluiten op de terugweg naar Soroa de meertjes aan te doen die we vanaf de berg in de verte zien liggen. De meertjes leveren nog een aantal leuke soorten op zoals de Pied-billed Grebe, de American Coot de Northern Jacana, de Louisiana Heron, de Little Blue Heron, de  Great Egret, de Great Blue Heron, de Green Heron en natuurlijk de alom tegenwoordige Cattle Egrets. Ook ontbreken niet de Kildeer Plover, Black-winged Stilt en de Rough-winged Swallow. Hoewel we enige opzien baren met onze apparatuur als we de meertjes afturen is er toch niemand die vraagt wat we aan het doen zijn. Je ziet de Cubanen kijken, ze lijken geïnteresseerd maar laten je wel met rust. Wat een verschil met b.v. Gambia. Terug in Soroa houden we het verder wel voor gezien en blikken vooruit naar onze laatste volle dag in Cuba. We zijn van plan door Havanna naar Varadero te reizen  en vragen ons af of het zonder buitenspiegels lukt in deze grote stad. We hakken de knoop door en vinden Havanna eigenlijk een absolute must als je naar Cuba afreist.

7 februari
Via de auto pista rijden we naar Havanna. Het is zoals bijna overal in Cuba heel rustig op de grote weg. Verkeersregels zijn er kennelijk niet of worden niet nageleefd. Fietsers, voetgangers en paard en wagen zijn heel gewoon op de autopista. Zelfs zoals vandaag op zondag zie je overal lifters. Zou er hier een 24-uurs economie zijn!! Langs de autopista ca. 20 km tot Havanna zien we een groot meer. We stoppen om even de benen te strekken en natuurlijk ook om het meer af te zoeken naar eenden soorten. Midden op het meer zien we een grote groep Ring-necked Ducks en tot onze verrassing ook een grote groep Ruddy-Ducks. Langs de oever horen we geweerschoten. Kennelijk wordt er hier gejaagd. De eenden wanen zich veilig midden op het meer en zijn op deze grote afstand gelukkig geen doelwit. Natuurlijk ontbreekt niet de Pied-billed Grebe en de American Coot.  Langs de oever vliegt een Green Heron  die een rustig plekje zoekt zonder wandelaars en vissers. De volgende etappe voert ons naar Havanna. We hebben geen idee hoe de verkeerssituatie ter plaatse is. De bedoeling is in het oude centrum langs de zee uit te komen. Met behulp van de zon en ons richtingsgevoel lukt dat perfect. Het verkeer is ook hier weer heel rustig. Niemand heeft haast. De oude Olds mobiles verlevendigen het stadsbeeld. Er zijn auto’s bij van zeker 40 a 50 jaar oud! De motoren zijn intussen vervangen door dieselmotoren. Het visuele is gelukkig wel gebleven. De hele atmosfeer ademt een rust uit die we zeg 40 jaar geleden in ons eigen land ook gekend moeten hebben. Zo beleef je een stad met nauwelijks autoverkeer. De gebouwen en huizen stralen ondanks het verval nog steeds een bepaalde grandeur van vervlogen jaren uit. Je kan zien dat de stad in vroeger tijden een enorme bloeitijd heeft doorgemaakt. De verveloze gevels en raamkozijnen kunnen niet verhullen dat de oorspronkelijke opzet van veel opsmuk was voorzien. Het is een genoegen door de stad te wandelen. Zo is een stad bedoeld! Voor een goede verkenning van Havanna heb je natuurlijk meer tijd nodig. We moeten helaas door omdat we vanavond terug vliegen naar Nederland. We moeten dus een ruime tijdsmarge nemen en zeker op tijd zijn voor vertrek. Na de heerlijke stadswandeling vertrekken we naar Varadero. De route voert ons nu voornamelijk langs de noordkust van Cuba. Landschappelijk niet altijd even mooi. Hier ontsieren jaknikkers en olieraffinaderijen het landschap. In Varadero aangekomen, besluiten we de landtong waar Varadero op gelegen is, helemaal af te rijden tot het einde. Hier bevind zich een leuke baai “Reserva Ecologica” waar we wellicht nog wat watervogels kunnen scoren. Een kijkje over zee levert de Brown Pelican en de Magnificent Frigatebird op. De baai is heel vogelrijk aan steltlopers. Determinatie valt niet mee. Natuurlijk herkennen we een aantal soorten die we ook in Europa kunnen zien zoals Ruddy Turnstones en Sanderlings. Nieuw zijn hier de Short-billed Dowitcher en de Least Sandpiper en in de verte zien we Double-crested Cormorants en Sandwich- en Royal Terns. Het is echt een paradijselijk plekje om de tijd tot vertrek vol te maken. 

Resumé
We hebben het buitengewoon goed naar ons zin gehad. We hebben diverse schitterende vogelwaarnemingen gedaan. Een behoorlijk aantal endemische soorten gezien en genoten van de rust en het natuurschoon. Dat in combinatie met het prachtige weer maakt deze trip onvergetelijk.

Waarnemingen: 

Naam Name Wetenschappelijke naam
Kleine Kokmeeuw Bonaparte's Gull Larus philadelphia
Grote Zilverreiger Great Egret Ardea alba
Blauwe Zwartkeelzanger Black-throated Blue Warbler Dendroica caerulescens
Geelkeelzanger Yellow-throated Warbler Dendroica dominica
Amerikaanse Kleine Zilverreiger Snowy Egret Egretta thula
Prairiezanger Prairie Warbler Dendroica discolor
Bigua-aalscholver Neotropic or Olivaceous Cormorant Phalacrocorax brasilianus
Antilliaanse Troepiaal Greater Antillean Grackle Quiscalus niger
Spotlijster Northern Mockingbird Mimus polyglottos
Kalkoengier Turkey Vulture Cathartes aura
Amerikaanse Torenvalk American Kestrel Falco sparverius
Amerikaanse Woudaap Least Bittern Ixobrychus exilis
Visarend Osprey Pandion haliaetus
Noordse Waterlijster Northern Waterthrush Seiurus noveboracensis
Jacana Northern Jacana Jacana spinosa
Amerikaanse Purperkoet Purple Gallinule Porphyrio martinicus
Bruinbuikpiewie Cuban Pewee Contopus caribaeus
Cubaanse Kraai Cuban Crow Corvus nasicus
Boomzwaluw Tree Swallow Tachycineta bicolor
Cubaanse Palmgierzwaluw Antillean Palm-Swift Tachornis phoenicobia
Kleine Ani Smooth-billed Ani Crotophaga ani
Slobeend Northern Shoveler Anas clypeata
Witkaakweidespreeuw Eastern Meadowlark Sturnella magna
Cubatroepiaal Cuban Blackbird Dives atroviolacea
Louisianawaterlijster Louisiana Waterthrush Seiurus motacilla
Katvogel Grey Catbird Dumetella carolinensis
Cubaanse Sperwer Gundlach's Hawk Accipiter gundlachi
Musduif Common Ground-Dove Columbina passerina
Cubaanse Dwerguil Cuban Pygmy-Owl Glaucidium siju
Cubaanse Schreeuwuil Bare-legged Owl or Cuban Screech-Owl Otus lawrencii
Cuba-amazone Cuban Parrot Amazona leucocephala
Amerikaanse Slangenhalsvogel Anhinga Anhinga anhinga
Blauwgrijze Muggenvanger Blue-grey Gnatcatcher Polioptila caerulea
Bahamatroepiaal Black-cowled Oriole Icterus dominicensis
Roodborstkardinaal Rose-breasted Grosbeak Pheucticus ludovicianus
Geelkopzanger Yellow-headed Warbler Teretistris fernandinae
Brilparulazanger Northern Parula Parula americana
Grijskopkwartelduif Grey-headed Quail-Dove Geotrygon caniceps
Amerikaanse Sperwer Sharp-shinned Hawk Accipiter striatus
Gouden Grondspecht Northern Flicker Colaptes auratus
Cubaanse Grondspecht Fernandina's or Cuban Flicker Colaptes fernandinae
Zapatawinterkoning Zapata Wren Ferminia cerverai
Soraral Sora Porzana carolina
Ovenvogel Ovenbird Seiurus aurocapillus
Klapperral Clapper Rail Rallus longirostris
Bijkolibrie Bee Hummingbird Mellisuga helenae
Cubaanse Aratinga Cuban Parakeet Aratinga euops
Cubaanse Hagediskoekoek Great Lizard-Cuckoo Saurothera merlini
Koningsral King Rail Rallus elegans
Gele Zanger Yellow Warbler Dendroica petechia
Geelkeelvireo Yellow-throated Vireo Vireo flavifrons
Cubaanse Vireo Cuban Vireo Vireo gundlachii
La Sagra's Tiran La Sagra's Flycatcher Myiarchus sagrae
Zomertanagra Summer Tanager Piranga rubra
Killdeerplevier Killdeer Charadrius vociferus
Kleine Geelpootruiter Lesser Yellowlegs Tringa flavipes
Blauwvleugeltaling Blue-winged Teal Anas discors
Cubaanse Groene Specht Cuban Green Woodpecker Xiphidiopicus percussus
Geelbuiksapspecht Yellow-bellied Sapsucker Sphyrapicus varius
Cubaanse Trogon Cuban Trogon Priotelus temnurus
Koereiger Cattle Egret Bubulcus ibis
Kleine Grijze Snip Short-billed Dowitcher Limnodromus griseus
Blauwkopkwartelduif Blue-headed Quail-Dove Starnoenas cyanocephala
Treurduif Mourning Dove Zenaida macroura
Witkapduif White-crowned Pigeon Columba leucocephala
Bonte Zanger Black-and-white Warbler Mniotilta varia
Witbuikreiger Tricolored Heron Egretta tricolor
Indigogors Indigo Bunting Passerina cyanea
Roodpootlijster Red-legged Thrush Turdus plumbeus
Tennesseezanger Tennessee Warbler Vermivora peregrina
Roodhalsduif Scaly-naped Pigeon Columba squamosa
Streepkoptangare Stripe-headed Tanager Spindalis zena
Cubaanse Todie Cuban Tody Todus multicolor
Roodstaartbuizerd Red-tailed Hawk Buteo jamaicensis
Amerikaanse Roodstaart American Redstart Setophaga ruticilla
Magnoliazanger Magnolia Warbler Dendroica magnolia
Bahamaspecht West Indian Woodpecker Melanerpes superciliaris
Cubazanger Olive-capped Warbler Dendroica pityophila
Cubaanse Solitaire Cuban Solitaire Myadestes elisabeth
Noord-Amerikaanse Ruwvleugelzwaluw Northern Rough-winged Swallow Stelgidopteryx serripennis
Kleine Blauwe Reiger Little Blue Heron Egretta caerulea
Cubaanse Smaragdkolibrie Cuban Emerald Chlorostilbon ricordii
Palmzanger Palm Warbler Dendroica palmarum
Grote Cubavink Yellow-faced Grassquit Tiaris olivacea
Cubaans Dikbekje Cuban Bullfinch Melopyrrha nigra
Amerikaanse Oeverloper Spotted Sandpiper Tringa macularia
Blauwe Suikervogel Red-legged Honeycreeper Cyanerpes cyaneus
Dikbekfuut Pied-billed Grebe Podilymbus podiceps
Bahamakoningstiran Loggerhead Kingbird Tyrannus caudifasciatus
Breedvleugelbuizerd Broad-winged Hawk Buteo platypterus
Gewone Maskerzanger Common Yellowthroat Geothlypis trichas
Groene Reiger Green Heron Butorides virescens
Waterhoen Common Moorhen Gallinula chloropus
Amerikaanse Meerkoet American Coot Fulica americana
Bandijsvogel Belted Kingfisher Megaceryle alcyon
Amerikaanse Steltkluut Black-necked Stilt Himantopus mexicanus
Bruinboegtroepiaal Tawny-shouldered Blackbird Agelaius humeralis
Amerikaanse Blauwe Reiger Great Blue Heron Ardea herodias
Antilliaanse Treurduif Zenaida Dove Zenaida aurita
Kleinste Strandloper Least Sandpiper Calidris minutilla
Ringsnaveleend Ring-necked Duck Aythya collaris
Steenloper Ruddy Turnstone Arenaria interpres
Drieteenstrandloper Sanderling Calidris alba
Steltstrandloper Stilt Sandpiper Micropalama himantopus
Zilverplevier Grey Plover or Black-bellied Plover Pluvialis squatarola
Lachmeeuw Laughing Gull Larus atricilla
Grote Stern Sandwich Tern Sterna sandvicensis
Rosse Stekelstaart Ruddy Duck Oxyura jamaicensis
Geoorde Aalscholver Double-crested Cormorant Phalacrocorax auritus
Bruine Pelikaan Brown Pelican Pelecanus occidentalis
Amerikaanse Fregatvogel Magnificent Frigatebird Fregata magnificens
Kanoet Red Knot Calidris canutus

21 mei, 1998

Oostenrijk

Oostenrijk
16 mei t/m 21 mei 1998

Inleiding
Oostenrijk was voor ons een witte vlek op de kaart. Hoewel een van de populairste vakantielanden van Europa, waren we nog niet in de gelegenheid geweest Oostenrijk te bezoeken. Ornithologisch gezien waren de verwachtingen niet erg hoog, zeker niet voor het hooggebergte van Tirol. Landschappelijk is het zeer de moeite waard.

Transport
Het leek ons een goed idee als vervoermiddel de eigen auto te nemen. De afstand naar Tirol is ongeveer 980 km en is overbrugbaar op een dag. Ter plaatse is het natuurlijk reuze makkelijk over een auto te beschikken, zeker als je zo als wij de omgeving wilden verkennen.

Onderdak
Ons hotel dat we via "Kras Reizen" hadden geboekt, zag er heel verzorgt uit. Het ontbijt was uitstekend en in buffetvorm. Het dinner was eveneens uitstekend verzorgt, hoewel er geen keuzemenu’s waren, ging er geen dag voorbij, zonder dat we smakelijk gegeten hadden. Het hotel "Der Swartzen Addler" ligt in het plaatsje Pfaffenhofen op ca. 30 km van Insbruck.

Het weer
Gedurende ons verblijf was het weer redelijk. Enkele regenachtige dagen werden afgewisseld door fris zonnig weer en deed denken aan ons "eigen weer" in Nederland.

Dagoverzichten

16 mei
‘s Morgens om 5.45 uur vertrekken we uit Schiedam. De avond ervoor waren we op visite bij kennissen. Ondanks goede voornemens werd het uiteindelijk toch weer laat! De reis verloopt spoedig. Onderweg tijdens de schaarse stops die we maken, zien we o.a. rode wouw, buizerd, kuifleeuwerik, Europese kanarie en vink. Even voorbij Stutgart moeten we inhouden en tenslotte stoppen. File!! Een zwaar auto-ongeluk waarbij een bus en drie auto’s zijn betrokken verspert de doorgang. Als vanzelfsprekend wordt door alle weggebruikers een middenbaan vrijgemaakt om eventuele hulpdiensten doorgang te verlenen. Niet gewoon aan deze situatie pas ik me snel aan bij de gediciplineerde duitsers. Vreemd is wel dat de vluchtstrook niet gebruikt wordt! De inzet van hulpdiensten is enorm. Minstens 3 politieauto’s, 5 ambulances, 3 brandweerauto’s en tenslotte 2 helicopters komen hulp verlenen. Als we iets eerder van huis waren vertrokken dan zouden we wellicht zelf het slachtoffer geweest!! Na de grens van Duitsland naar Oostenrijk gepasseerd te hebben komen we in Tirol. Het hooggebergte is fabelachtig mooi. Hoog op de bergen ligt de eeuwige sneeuw te schitteren in het zonlicht. De goed aangelegde wegen slingeren zich door de dalen, vaak vergezeld van een riviertje! Deze natuurlijke omstandigheden zorgden natuurlijk voor de meest optimale mogelijkheden voor de wegenaanleg, zeker in een land als Oostenrijk met haar enorme niveauverschillen. Het kost enige moeite om "Der Swarschen Addler" te vinden. Na enig zoekwerk vinden we tenslotte het stadje Pfaffenhofen en vrijwel direct daarna het hotel. Het hotel ligt centraal langs de doorgaande weg. De ontvangst is hartelijk, de kamer uitstekend en ruim bemeten. Vanaf het balcon kijken we uit op het Inndal en de rivier de Inn. Na het dinner, waarbij we kennis maken met een echtpaar uit Hoek van Holland, gaan we de omgeving nog even verkennen. Meteen vallen de enorme niveauverschillen op. Er loopt geen straat vlak. We moeten nog even wennen en voelen al snel onze kuiten. Na een best wel vermoeiende reis besluiten we vroeg naar onze kamer te gaan en ons voor te bereiden op onze plannen van morgen.

17mei
Na een goed ontbijt gaan we naar het "Ozttal" Dit dal ligt ten westen van Imst en haaks op het Inntal. Ook hier weer het gebruikelijke patroon van een weg die de oever van de rivier volgt. Bij een brug over de Ozt maken "rafters" zich klaar om de snelstromende rivier af te zakken. Waterdichte pakken en helmen beschermen de deelnemers tegen de kou en het risico van aanvaringen met uitstekende rotsblokken. Het is heel spectaculair om te zien hoe een groep van ca. 10 personen in vliegende vaart onder het uiten van gegil de rivier afzakt. Wij wandelen stroomopwaarts de bergen in. De doorkijkjes langs de rivier zijn schitterend en we krijgen er niet genoeg van ze allemaal te fotograferen. ‘s Middags gaan we naar Imst. Terplaatse is een kabelbaan die ook nu, hoewel er geen sneeuw ligt, toch open is. Binnen enkele minuten zijn we op 1500 meter hoogte en stappen we uit. Nieuwsgierig als we zijn, gaan we nog hoger. Het landschap wordt steeds woester. De bomen maken plaats voor lagere struiken. Kennelijk passeren we de boomgrens! Het vogelleven is schaars op deze hoogte. We zien wel grote lijsters en beflijsters. De wandeling terug plaats ons wel voor problemen. Om ca. 1500 meter op eigen kracht te zakken kost veel energie en uiteindelijk ook veel spierpijn. Het fenomenale uitzicht vergoedt echter heel veel.

18 mei
Na een goede nachtrust en een eveneens goed ontbijt weg gaan we op weg voor onze volgende dagtocht. Het plan is via het Ozttal naar Italie te gaan. Volgens de kaart loopt het riviertje en dus ook de weg helemaal door naar de grens met Italie. De route is schitterend. Het weer wordt steeds slechter naarmate we hoger komen. Uiteindelijk komen we door de sneeuwgrens bij enkele uitgestorven wintersportplaatsen. De mist en de smeltende sneeuw maakt de omgeving enigszins troostenloos. Vlakbij de grens met Italie zien we een notenkraker, een sneeuwvink, een alpenheggemus en tientallen tapuiten. De laatste soort zou je hier niet verwachten. De grens is helaas afgesloten. Kennelijk hebben we het waarschuwingsbord gemist. Rond deze tijd zijn nog niet alle bergwegen open. We besluiten dan maar weer om te keren en naar Innsbruck te gaan. Rijdend door het Ozttal zien we nog een hop passeren. De vlinderachtige vlucht tegen het decor van de bergen doet me een beetje aan Spanje denken. Innsbruck gelegen aan de Inn is een leuke stad om te flaneren. In het centrum, "die Altstadt" is het een drukte van belang. Allerlei nationaliteiten, waaronder veel italianen, wandelen door de gezellige winkelstraten. Het huis "mit das goldenen dach" wordt helaas gerenoveerd. Op het zeildoek dat het gebouw afdekt is wel een afbeelding van het gouden dak te zien. Een schrale troost! De gevels zien er heel kleurig uit. De barokke bouwstijl fleurt de dag gelukkig op, ondanks de nu aanhoudende regen. Voor de kinderen kopen we enkele soevenirs. Voor Roald een bierpul en voor Tamara en kitserig koekkoeksklokje. Nog niet geheel gewend aan de oostenrijkse shilling maken we naar achteraf bleek, een aantal flinke rekenfouten. Omgereknd is alles veel duurder dan oorspronkelijk gedacht! ‘s Avonds maken we na het dinner nog even een kleine wandeling vanuit het hotel bergopwaarts naar het "slosz" We zien het kasteel wel liggen maar kunnen helaas niet de weg er naar toe vinden. Overal langs het bergpad lopen koeien. Kennelijk niet gewend aan wandelaars gaan ze er luid bellend schrikachtig vandoor. Omdat de avond nu snel invalt gaan we maar terug naar het hotel. Het was een leuke afwisselende dag.

19 mei
Vandaag gaan we opnieuw richting Italie. Via de Brennerpas moet het lukken! Vlakbij de grensovergang staat een enorme file. We hebben geen zin hierachter aan te sluiten. Bovendien hebben we de tijd om een alternatieve route op te zoeken. Vipiteno ons eerste doel ligt per slot van rekening vlakbij de grens en moet binnendoor ook te bereiken zijn. Via een schilderachtige route bereiken we Vipiteno een schilderachtig plaatsje. We hebben niet echt het idee dat we nu in Italie zijn. In de enige winkelstraat zien we diverse mannen met een tiroler hoedje op lopen. De voertaal is duits. Volgens mij zijn ze hier volledig op Oostenrijk georienteerd. Nadat we het stadje hebben verkent besluiten we naar Merano te gaan. Via een smalle en schilderachtige weg die ons dwars door de bergen voert, hoogste punt 2800 m, komen we in Merano aan. Het stadje heeft een geheel eigen sfeer en is heel mooi gelegen in het dal. Langs de rivier bevindt zich een wandelpromenade die omzoomd wordt door kleurijke huisjes en een botanische tuin met bomen en struiken uit alle werelddelen. Het geeft een heerlijk gevoel als we ons koesteren in de zon en de warmte. Dit weertype ontberen we in Oostenrijk. Op de promede weer veel wandelaars, voorzover we kunnen nagaan weer voornamelijk uit Italie zelf. De tocht door de bergen en dalen naar Merano toe levert een flink aantal leuke soorten op waaronder: tjiftjaf, alpenkauw, alpenkraai, gele kwikstaart, witte kwikstaart, koolmees, roodborst, zwarte roodstaart, rotszwaluw, oeverzwaluw, italiaanse mus etc. Merano is echt een stadje waar je eigenlijk best wel wat langer zou willen blijven!

20 mei
Dit keer zoeken we ons vertier wat dichterbij het hotel. Een folder, bij aankomst in het hotel verstrekt, beveelt ons aan het Kuhtal te bezoeken. Het Kuhtal ligt aan de achterzijde van de bergrug achter ons hotel. Hemelsbreed is de afstand ca. 15 km. Nu moeten via het oztal rijden en is de afstand minstens 50 km. De weg door het kuhtal is fabelachtig mooi. Ondeweg zien we een ree in de berm. Het blijft altijd een mooi gezicht zo’n sierlijk dier te zien. Centraal in het Kuhtal ligt een groot stuwmeer dat gevoed wordt door de smeltende sneeuw. Omdat we zo hoog zitten is vrijwel alles nog bedekt met een dik pak sneeuw. De wegen zijn sneeuwvrij daarom gaan we het nog hogerop zoeken. In de verte ca. 300 meter hoger zien we nog een stuwdam liggen. Bij de voet aangekomen bekruipt ons een onaangenaam gevoel. Het pak sneeuw tegen de stuwdam aan is nog zo dik dat er naar ons idee sprake kan zijn van enig lawinegevaar. Je moet er niet aan denken dat je naar beneden geschoven wordt!! We besluiten maar snel terug te gaan en genieten beneden bij het eerste stuwmeer van het schitterende decor van de omgeving. Hoog in de bergen zien we twee skieers die aan een afdaling bezig zijn. Omdat niet alles is bedekt met sneeuw kost het ze enige moeite de afdaling zoveel mogelijk skieent af te leggen. ‘s Middags gaan we naar Seefeld een mondaine wintersportplaats. De centraal gelegen wandelpromenade heeft aan weerszijde veel restaurants welke op dit moment van de dag nog allemaal gesloten zijn. Het kleine meertje terplaatse, waar het stadje hoogstwaarschijnlijk naar is vernoemd, ziet er heel vredig uit. Op een bankje genieten we nog even van het prachtige decor van het meertje dat omlijst wordt door hoge bergen. Na al het moois dat we gezien hebben valt het stadje Telfts, dat we daarna bezoeken, enigszins tegen. Telfts is een verkleinde uitgeve van Innsbruck maar dan wel een stuk saaier. Nu wel genoeg van wandelen besluiten we terug te gaan naar het hotel om van een welverdiend dinner te genieten.

21 mei
Dit keer gaan we na het ontbijt de berg op vlakbij het hotel. We nemen de auto en zien wel waar we uitkomen. Het uitzicht op de top over het Inndal is schitterend. Er zijn geen wandelpaden in de directe omgeving te bekennen, daarom gaan we nog maar eens een keer naar het oztdal. Na een prachtige wandeling besluiten we naar de Hahntennjoch te gaan. Ondanks de drukte op de wegen, ik heb nog nooit zoveel motorrijders gezien, is het uitzicht vanaf de weg schitterend. Steeds hoger en hoger klimmen we naar de eeuwige sneeuw. Bij een parkeerterrein stoppen we. Hier genieten we van het uitzicht. Te voet kunnen we nog hoger. Aan de zuidkant van de hoogste berg die we zien is de sneeuw bijna helemaal weggesmolten. Een prachtige lichtgroene deken van gras bedekt de berg. Verbeeld ik het me of zie ik ver weg wat beweging op de top van de berg. Op een nog met sneeuw bedekt stuk zie ik iets oversteken!De telescoop brengt duidelijkheid. Gemzen!! Als ik de berg verder afspeur zie er in totaal een stuk of 20. Onbereikbaar voor iedereen op het dak van de wereld grazen ze onbekommerd van het ongetwijfeld malse gras. Wat zijn deze beesten schitterend aangepast aan hun omgeving. Wat een prachtig punt om te verblijven. Hier kan je uren doorbrengen in dit fantastiche decor. Aan het einde van de middag gaan we via Telft waar we boodschappen doen terug naar het hotel. Vandaag houden we het rustig en blikken we terug op deze vakantie. Het is alweer onze laatste volle dag. Oostenrijk is ons goed bevallen. De wandelmogelijkheden zijn onbeperkt. Een rit in de omgeving is altijd weer de moeite waard. Het natuurschoon is overweldigend. De steden, vooral Innsbruck, zijn heel interressant om te bezoeken. Het aantal waargenomen vogelsoorten is in vergelijking met andere locaties die we in het verleden hebben bezocht wat aan de magere kant hoewel we dit van te voren wisten. Oostenrijk heeft echter aan al onze verwachtingen voldaan en is vooral vanwege het natuurschoon zeer de moeite waard.

16 mei, 1998

Oostenrijk 16 mei t/m 21 mei 1998

Inleiding
Oostenrijk was voor ons een witte vlek op de kaart. Hoewel een van de populairste vakantielanden van Europa, waren we nog niet in de gelegenheid geweest Oostenrijk te bezoeken. Ornithologisch gezien waren de verwachtingen niet erg hoog, zeker niet voor het hooggebergte van Tirol. Landschappelijk is het zeer de moeite waard.  
 
Transport
Het leek ons een goed idee als vervoermiddel de eigen auto te nemen. De afstand naar Tirol is ongeveer 980 km en is overbrugbaar op een dag. Ter plaatse is het natuurlijk reuze makkelijk over een auto te beschikken, zeker als je zo als wij de omgeving wilden verkennen.  
 
Onderdak
Ons hotel dat we via “Kras Reizen” hadden geboekt, zag er heel verzorgt uit. Het ontbijt was uitstekend en in buffetvorm. Het diner was eveneens uitstekend verzorgt, hoewel er geen keuzemenu’s waren, ging er geen dag voorbij, zonder dat we smakelijk gegeten hadden.
Het hotel “Der Swartzen Addler” ligt in het plaatsje Pfaffenhofen op ca. 30 km van Insbruck.
 
Het weer
Gedurende ons verblijf was het weer redelijk. Enkele regenachtige dagen werden afgewisseld door fris zonnig weer en deed denken aan ons “eigen weer” in Nederland. 
 
Dag overzichten
 
16 mei
‘s Morgens om 5.45 uur vertrekken we uit Schiedam. De avond ervoor waren we op visite bij kennissen. Ondanks goede voornemens werd het uiteindelijk toch weer laat! De reis verloopt spoedig. Onderweg, zien we o.a. rode wouw, buizerd, kuifleeuwerik, Europese kanarie en vink. Even voorbij Stuttgart moeten we inhouden en tenslotte stoppen. File!! Een zwaar auto-ongeluk waarbij een bus en drie auto’s zijn betrokken verspert de doorgang. Als vanzelfsprekend wordt door alle weggebruikers een middenbaan vrijgemaakt om eventuele hulpdiensten doorgang te verlenen. Niet gewoon aan deze situatie pas ik me snel aan bij de gedisciplineerde Duitsers. Vreemd is wel dat de vluchtstrook niet gebruikt wordt! De inzet van hulpdiensten is enorm. Minstens 3 politieauto’s, 5 ambulances, 3 brandweerauto’s en tenslotte 2 helikopters komen hulp verlenen. Als we iets eerder van huis waren vertrokken dan zouden we wellicht zelf het slachtoffer geweest!! Na de grens van Duitsland naar Oostenrijk gepasseerd te hebben komen we in Tirol. Het hooggebergte is fabelachtig mooi. Hoog op de bergen ligt de eeuwige sneeuw te schitteren in het zonlicht. De goed aangelegde wegen slingeren zich door de dalen, vaak vergezeld van een riviertje! Deze natuurlijke omstandigheden zorgden natuurlijk voor de meest optimale mogelijkheden voor de wegenaanleg, zeker in een land als Oostenrijk met haar enorme niveauverschillen. Het kost enige moeite om “Der Swarschen Addler” te vinden. Na enig zoekwerk vinden we tenslotte het stadje Pfaffenhofen en vrijwel direct daarna het hotel. Het hotel ligt centraal langs de doorgaande weg. De ontvangst is hartelijk, de kamer uitstekend en ruim bemeten. Vanaf het balcon kijken we uit op het Inndal en de rivier de Inn. Na het dinner, waarbij we kennis maken met een echtpaar uit Hoek van Holland, gaan we de omgeving nog even verkennen. Meteen vallen de enorme niveauverschillen op. Er loopt geen straat vlak. We moeten nog even wennen en voelen al snel onze kuiten. Na een best wel vermoeiende reis besluiten we vroeg naar onze kamer te gaan en ons voor te bereiden op onze plannen van morgen.  
 
17mei
Na een goed ontbijt gaan we naar het “Ozttal” Dit dal ligt ten westen van Imst en haaks op het Inntal. Ook hier weer het gebruikelijke patroon van een weg die de oever van de rivier volgt. Bij een brug over de Ozt maken “rafters” zich klaar om de snelstromende rivier af te zakken. Waterdichte pakken en helmen beschermen de deelnemers tegen de kou en het risico van aanvaringen met uitstekende rotsblokken. Het is heel spectaculair om te zien hoe een groep van ca. 10 personen in vliegende vaart onder het uiten van gegil de rivier afzakt. Wij wandelen stroomopwaarts de bergen in. De doorkijkjes langs de rivier zijn schitterend en we krijgen er niet genoeg van ze allemaal te fotograferen. ‘s Middags gaan we naar Imst. Terplaatse is een kabelbaan die ook nu, hoewel er geen sneeuw ligt, toch  open is. Binnen enkele minuten zijn we op 1500 meter hoogte en stappen we uit. Nieuwsgierig als we zijn, gaan we nog hoger. Het landschap wordt steeds woester. De bomen maken plaats voor lagere struiken. Kennelijk passeren we de boomgrens! Het vogelleven is schaars op deze hoogte. We zien wel grote lijsters en beflijsters. De wandeling terug plaats ons wel voor problemen. Om ca. 1500 meter op eigen kracht te zakken kost veel energie en uiteindelijk ook veel spierpijn. Het fenomenale uitzicht vergoedt echter heel veel.  
 
18 mei
Na een goede nachtrust en een eveneens goed ontbijt weg gaan we op weg voor onze volgende dagtocht. Het plan is via het Ozttal naar Italie te gaan. Volgens de kaart loopt het riviertje en dus ook de weg helemaal door naar de grens met Italie. De route is schitterend. Het weer wordt steeds slechter naarmate we hoger komen. Uiteindelijk komen we door de sneeuwgrens bij enkele uitgestorven wintersportplaatsen. De mist en de smeltende sneeuw maakt de omgeving enigszins troostenloos. Vlakbij de grens met Italie zien we een notenkraker, een sneeuwvink, een alpenheggemus en tientallen tapuiten. De laatste soort zou je hier niet verwachten. De grens is helaas afgesloten. Kennelijk hebben we het waarschuwingsbord gemist. Rond deze tijd zijn nog niet alle bergwegen open. We besluiten dan maar weer om te keren en naar Innsbruck te gaan. Rijdend door het Ozttal zien we nog een hop passeren. De vlinderachtige vlucht tegen het decor van de bergen doet me een beetje aan Spanje denken. Innsbruck gelegen aan de Inn is een leuke stad om te flaneren. In het centrum, “die Altstadt” is het een drukte van belang. Allerlei nationaliteiten, waaronder veel italianen, wandelen door de gezellige winkelstraten. Het huis “mit das goldenen dach” wordt helaas gerenoveerd. Op het zeildoek dat het gebouw afdekt is wel een afbeelding van het gouden dak te zien. Een schrale troost! De gevels zien er heel kleurig uit. De barokke bouwstijl fleurt de dag gelukkig op, ondanks de nu aanhoudende regen. Voor de kinderen kopen we enkele soevenirs. Voor Roald een bierpul en voor Tamara en kitserig koekkoeksklokje. Nog niet geheel gewend aan de oostenrijkse shilling maken we naar achteraf bleek, een aantal flinke rekenfouten. Omgereknd is alles veel duurder dan oorspronkelijk gedacht! ‘s Avonds maken we na het dinner nog even een kleine wandeling vanuit het hotel bergopwaarts naar het “slosz” We zien het kasteel wel liggen maar kunnen helaas niet de weg er naar toe vinden. Overal langs het bergpad lopen koeien. Kennelijk niet gewend aan wandelaars gaan ze er luid bellend schrikachtig vandoor. Omdat de avond nu snel invalt gaan we maar terug naar het hotel. Het was een leuke afwisselende dag.  
 
19 mei
Vandaag gaan we opnieuw richting Italie. Via de Brennerpas moet het lukken! Vlakbij de grensovergang staat een enorme file. We hebben geen zin hierachter aan te sluiten. Bovendien hebben we de tijd om een alternatieve route op te zoeken. Vipiteno ons eerste doel ligt per slot van rekening vlakbij de grens en moet binnendoor ook te bereiken zijn. Via een schilderachtige route bereiken we Vipiteno een schilderachtig plaatsje. We hebben niet echt het idee dat we nu in Italie zijn. In de enige winkelstraat zien we diverse mannen met een tiroler hoedje op lopen. De voertaal is duits. Volgens mij zijn ze hier volledig op Oostenrijk georiënteerd. Nadat we het stadje hebben verkent besluiten we naar Merano te gaan. Via een smalle en schilderachtige weg die ons dwars door de bergen voert, hoogste punt 2800 m, komen we in Merano aan. Het stadje heeft een geheel eigen sfeer en is heel mooi gelegen in het dal. Langs de rivier bevindt zich een wandelpromenade die omzoomd wordt door kleurijke huisjes en een botanische tuin met bomen en struiken uit alle werelddelen. Het geeft een heerlijk gevoel als we ons koesteren in de zon en de warmte. Dit weertype ontberen we in Oostenrijk. Op de promede weer veel wandelaars, voorzover we kunnen nagaan weer voornamelijk uit Italie zelf. De tocht door de bergen en dalen naar Merano toe levert een flink aantal leuke soorten op waaronder: tjiftjaf, alpenkauw, alpenkraai, gele kwikstaart, witte kwikstaart, koolmees, roodborst,  zwarte roodstaart, rotszwaluw, oeverzwaluw, italiaanse mus etc. Merano is echt een stadje waar je eigenlijk best wel wat langer zou willen blijven!  
 
20 mei
Dit keer zoeken we ons vertier wat dichterbij het hotel. Een folder, bij aankomst in het hotel verstrekt,  beveelt ons aan het Kuhtal te bezoeken. Het Kuhtal ligt aan de achterzijde van de bergrug achter ons hotel. Hemelsbreed is de afstand ca. 15 km. Nu moeten via het oztal rijden en is de afstand minstens 50 km. De weg door het kuhtal is fabelachtig mooi. Ondeweg zien we een ree in de berm. Het blijft altijd een mooi gezicht zo’n sierlijk dier te zien. Centraal in het Kuhtal ligt een groot stuwmeer dat gevoed wordt door de smeltende sneeuw. Omdat we zo hoog zitten is vrijwel alles nog bedekt met een dik pak sneeuw. De wegen zijn sneeuwvrij daarom gaan we het nog hogerop zoeken. In de verte ca. 300 meter hoger zien we nog een stuwdam liggen. Bij de voet aangekomen bekruipt ons een onaangenaam gevoel. Het pak sneeuw tegen de stuwdam aan is nog zo dik dat er naar ons idee sprake kan zijn van enig lawinegevaar. Je moet er niet aan denken dat je naar beneden geschoven wordt!! We besluiten maar snel terug te gaan en genieten beneden bij het eerste stuwmeer van het schitterende decor van de omgeving. Hoog in de bergen zien we twee skieers die aan een afdaling bezig zijn. Omdat niet alles is bedekt met sneeuw kost het ze enige moeite de afdaling zoveel mogelijk skieent af te leggen. ‘s Middags gaan we naar Seefeld een mondaine wintersportplaats. De centraal gelegen wandelpromenade heeft aan weerszijde veel restaurants welke op dit moment van de dag nog allemaal gesloten zijn. Het kleine meertje terplaatse, waar het stadje hoogstwaarschijnlijk naar is vernoemd, ziet er heel vredig uit. Op een bankje genieten we nog even van het prachtige decor van het meertje dat omlijst wordt door hoge bergen. Na al het moois dat we gezien hebben valt het stadje Telfts, dat we daarna bezoeken, enigszins tegen. Telfts is een verkleinde uitgeve van Innsbruck maar dan wel een stuk saaier. Nu wel genoeg van wandelen besluiten we terug te gaan naar het hotel om van een welverdiend dinner te genieten.
 
21 mei
Dit keer gaan we na het ontbijt de berg op vlakbij het hotel. We nemen de auto en zien wel waar we uitkomen. Het uitzicht op de top over het Inndal is schitterend. Er zijn geen wandelpaden in de directe omgeving te bekennen, daarom gaan we nog maar eens een keer naar het oztdal. Na een prachtige wandeling besluiten we naar de Hahntennjoch te gaan. Ondanks de drukte op de wegen, ik heb nog nooit zoveel motorrijders gezien, is het uitzicht vanaf de weg schitterend. Steeds hoger en hoger klimmen we naar de eeuwige sneeuw. Bij een parkeerterrein stoppen we. Hier genieten we van het uitzicht. Te voet kunnen we nog hoger. Aan de zuidkant van de hoogste berg die we zien is de sneeuw bijna helemaal weggesmolten. Een prachtige lichtgroene deken van gras bedekt de berg. Verbeeld ik het me of zie ik ver weg wat beweging op de top van de berg. Op een nog met sneeuw bedekt stuk zie ik iets oversteken!De telescoop brengt duidelijkheid. Gemzen!! Als ik de berg verder afspeur zie er in totaal een stuk of 20. Onbereikbaar voor iedereen op het dak van de wereld grazen ze onbekommerd van het ongetwijfeld malse gras. Wat zijn deze beesten schitterend aangepast aan hun omgeving.  Wat een prachtig punt om te verblijven. Hier kan je uren doorbrengen in dit fantastiche decor. Aan het einde van de middag gaan we via Telft waar we boodschappen doen terug naar het hotel. Vandaag houden we het rustig en blikken we terug op deze vakantie. Het is alweer onze laatste volle dag. 
Oostenrijk is ons goed bevallen. De wandelmogelijkheden zijn onbeperkt. Een rit in de omgeving is altijd weer de moeite waard. Het natuurschoon is overweldigend. De steden, vooral Innsbruck, zijn heel interressant om te bezoeken. Het aantal waargenomen vogelsoorten is in vergelijking met andere locaties die we in het verleden hebben bezocht wat aan de magere kant hoewel we dit van te voren wisten. Oostenrijk heeft echter aan al onze verwachtingen voldaan en is vooral vanwege het natuurschoon zeer de moeite waard.  
 
Vogelwaarnemingen
Naam
Name
Wetenschappelijke naam
Knobbelzwaan
Mute Swan
Cygnus olor
Wilde Eend
Mallard
Anas platyrhynchos
Kuifeend
Tufted Duck
Aythya fuligula
Grote Bonte Specht
Great Spotted Woodpecker
Dendrocopos major
Gierzwaluw
Common Swift
Apus apus
Houtduif
Common Wood-Pigeon
Columba palumbus
Turkse Tortel
Eurasian Collared-Dove
Streptopelia decaocto
Meerkoet
Common Coot or Eurasian Coot
Fulica atra
Wespendief
European Honey-buzzard
Pernis apivorus
Rode Wouw
Red Kite
Milvus milvus
Zwarte Wouw
Black Kite
Milvus migrans
Buizerd
Common Buzzard
Buteo buteo
Torenvalk
Common Kestrel
Falco tinnunculus
Gaai
Eurasian Jay
Garrulus glandarius
Ekster
Black-billed Magpie
Pica pica
Notenkraker
Spotted Nutcracker
Nucifraga caryocatactes
Alpenkauw
Yellow-billed Chough
Pyrrhocorax graculus
Kauw
Eurasian Jackdaw
Corvus monedula
Zwarte Kraai
Carrion Crow
Corvus corone
Raaf
Common Raven
Corvus corax
Beflijster
Ring Ouzel
Turdus torquatus
Merel
Eurasian or Common Blackbird
Turdus merula
Kramsvogel
Fieldfare
Turdus pilaris
Zanglijster
Song Thrush
Turdus philomelos
Grote Lijster
Mistle Thrush
Turdus viscivorus
Roodborst
European Robin
Erithacus rubecula
Zwarte Roodstaart
Black Redstart
Phoenicurus ochruros
Gekraagde Roodstaart
Common Redstart
Phoenicurus phoenicurus
Tapuit
Northern Wheatear
Oenanthe oenanthe
Spreeuw
Common Starling
Sturnus vulgaris
Boomklever
Wood Nuthatch or Eurasian Nuthatch
Sitta europaea
Winterkoning
Winter Wren
Troglodytes troglodytes
Kuifmees
Crested Tit
Parus cristatus
Koolmees
Great Tit
Parus major
Pimpelmees
European Blue Tit
Parus caeruleus
Oeverzwaluw
Sand Martin or Bank Swallow
Riparia riparia
Boerenzwaluw
Barn Swallow
Hirundo rustica
Huiszwaluw
Northern House-Martin
Delichon urbica
Goudhaan
Goldcrest
Regulus regulus
Fitis
Willow Warbler
Phylloscopus trochilus
Tjiftjaf
Eurasian Chiffchaff or Common Chiffchaff
Phylloscopus collybita
Fluiter
Wood Warbler
Phylloscopus sibilatrix
Zwartkop
Blackcap
Sylvia atricapilla
Kuifleeuwerik
Crested Lark
Galerida cristata
Huismus
House Sparrow
Passer domesticus
Sneeuwvink
White-winged Snowfinch
Montifringilla nivalis
Witte Kwikstaart
White Wagtail
Motacilla alba
Gele Kwikstaart
Blue-headed Wagtail
Motacilla flava
Boompieper
Tree Pipit
Anthus trivialis
Graspieper
Meadow Pipit
Anthus pratensis
Vink
Chaffinch
Fringilla coelebs
Europese Kanarie
European Serin
Serinus serinus
Groenling
European Greenfinch
Chloris chloris
Putter
European Goldfinch
Carduelis carduelis