Outdoor Photography

28 oktober, 2025

Zeetrek

Elke keer als het stormt, kijk ik eerst even uit welke richting de wind komt. Het noordwesten biedt de beste kans op zeevogels. Vervolgens komt de keuze voor de plek. De Maasmonding levert vaak de grootste diversiteit op, maar minder fotokansen. Langs de Maas, iets verder landinwaarts, zijn de fotografische mogelijkheden meestal beter. Uiteindelijk koos ik voor die laatste optie — en daar kreeg ik geen spijt van! Een onafzienbare rij meeuwachtigen trok voorbij, met vooral honderden Dwergmeeuwen en Drieteenmeeuwen. Een verrassing was de Alk die even opdook (helaas geen foto). De mooiste waarneming was echter de langsvliegende Rosse Franjepoot. Omdat de vogel tegen de wind in moest ploegen, vloog hij niet zo hard en kon ik enkele mooie vluchtfoto’s maken. In een paar uur tijd schoot ik zo’n 1500 foto’s — genoeg om nog even druk mee te zijn!

Scholekster . Eurasian Oystercatcher · Haematopus ostralegus

Rosse Franjepoot . Red Phalarope · Phalaropus fulicarius

Drieteenmeeuw . Black-legged Kittiwake · Rissa tridactyla

Kokmeeuw - Black-headed Gull · Chroicocephalus ridibundus

Dwergmeeuw . Little Gull · Hydrocoloeus minutus

Stormmeeuw . Common Gull · Larus canus

Zilvermeeuw . European Herring Gull · Larus argentatus

Kleine Mantelmeeuw . Lesser Black-backed Gull · Larus fuscus

Ben van den Broek

Al van kinds af aan voel ik me aangetrokken tot de natuur en vogels in het bijzonder. Vogels geven je een gevoel van vrijheid, prikkelen je fantasie en scherpen je zintuigen. Natuurlijk zijn er meer onderwerpen die het waard zijn om gefotografeerd te worden. Daarom zijn er ook andere thema's toegevoegd uit de natuur, zoals insecten, amfibieën en zoogdieren. Een andere passie is het schilderen (met acrylverf) van vogels en dieren met een expressionistische inslag. Mijn inspiratiebron hiervoor zijn m'n eigen foto's.

20 oktober, 2025

Kleine kokmeeuw Noord Holland

Dat er een nieuwe soort bijkomt op mijn levenslijst — zowel voor Nederland als wereldwijd — gebeurt niet zo vaak meer. Gisteren was het echter zover toen ik de veerboot naar Texel nam. Gelukkig lukte het om de Kleine Kokmeeuw te zien én te fotograferen. Dat was nog best een uitdaging tussen de tientallen gewone Kokmeeuwen!

Het leek me leuk om een deel van het Dutch Birding Weekend mee te maken. Dat weekend staat bijna altijd garant voor interessante vogelsoorten die dan worden ontdekt, en ook gisteren was dat weer het geval. Ik kon op mijn jaarlijstje bijschrijven: Kleine Kokmeeuw, Grauwe Franjepoot, Rosse Franjepoot, Giervalk, Strandleeuwerik en Grote Pieper — geen alledaagse soorten!

Niet alles wat je ziet laat zich overigens even mooi vastleggen, maar bij de Kleine Kokmeeuw lukte het gelukkig het best.

De Kleine kokmeeuw is een Noord-Amerikaanse soort. Broedgebied: Canada en Alaska, vooral langs beken, meren en moerassen in naaldbossen (taiga). Wintergebied: kusten van de VS, Mexico, en het Caribisch gebied. Hij is een zeldzame dwaalgast in Europa, met af en toe waarnemingen in Nederland, Groot-Brittannië en Ierland. Tijdens de trek is hij vaak te zien bij meren, rivieren en kustgebieden.

Kleine Kokmeeuw . Bonaparte's Gull . Chroicocephalus philadelphia

Kokmeeuw - Black-headed Gull · Chroicocephalus ridibundus

Ter vergelijking bovenstaande foto,s van een Kokmeeuw, Zie de verschillen: Zwarte snavel i.p.v. rode snavel en bij de Kokmeeuw het ontbreken van een wig in de vleugels.

Grote pieper . Richard's Pipit . Anthus richardi

Ben van den Broek

09 oktober, 2025

Ralreiger bij Serooskerke

Al enige tijd verblijft er bij de Schelphoek in Serooskerke (Zeeland) een Ralreiger. In het verleden heb ik deze soort op vijf verschillende plekken in Nederland gezien. Telkens opnieuw verbaast het me hoe gulzig dit kleine reigertje is bij het vangen en verorberen van zijn prooien – hij krijgt in korte tijd verrassend veel weg! Jammer genoeg blijft het een zeldzame verschijning. In Zuid-Europa komt de soort gelukkig veel algemener voor. Misschien dat ze, door de klimaatopwarming, uiteindelijk toch vaker onze kant op zullen komen.

De Ralreiger is een kleine, compacte reigersoort met een lengte van ongeveer 40–49 cm en een spanwijdte van 70–90 cm. Hij oogt op het eerste gezicht wat gedrongen, met een korte nek en relatief korte poten in vergelijking met veel andere reigers. In het broedkleed is de vogel bijzonder fraai:

De kop, borst en buik zijn crèmekleurig tot licht oker,
De rug en vleugels zijn roestbruin,
Tijdens de broedtijd krijgt de vogel lange, sierlijke kuifveren op de achterzijde van de kop,
De vleugels tonen in vlucht opvallend wit, wat goed contrasteert met de donkere bovenzijde.

De snavel is geelachtig met een donkere punt, en de poten zijn geelgroen. In rust, als hij ineengedoken zit tussen het riet, is hij goed gecamoufleerd en oogt hij haast beige of zandkleurig — wat hem zijn naam deels verklaart (hij lijkt qua gedrag wat op een Ral, een schuwe moerasvogel). De Ralreiger broedt vooral in Zuid- en Zuidoost-Europa, Noord-Afrika en delen van Azië. Hij geeft de voorkeur aan moerassen, rietvelden, ondiepe plassen en rivierdelta’s met voldoende dekking. In Nederland is de soort een zeldzame zomergast en onregelmatige broedvogel. Slechts incidenteel nestelt hij hier, meestal in zachte voorjaren met gunstige omstandigheden. Het dieet bestaat uit visjes, kikkers, insecten, kleine kreeftachtigen en soms zelfs kleine zoogdieren. De Ralreiger jaagt vaak vanaf de waterkant, met snelle, plotselinge bewegingen. Hij is opvallend gulzig en kan in korte tijd veel prooien verorberen. Ralreigers zijn trekvogels: ze overwinteren in sub-Saharaans Afrika. In voorjaar en zomer trekken ze noordwaarts om te broeden, waarbij af en toe enkele exemplaren onze contreien bereiken.

Ralreiger . Squacco Heron · Ardeola ralloides

Ben van den Broek

22 september, 2025

Turkse Tortel

De Turkse Tortel is een welkome gast in mijn huistuin. Regelmatig komen ze even langs of ze nog een graantje mee kunnen pikken. Natuurlijk reken ik op hun komst en zorg ervoor dat er voldoende de strooizaad op de grond ligt!Tot rond 1900 kwam deze soort uitsluitend voor in Turkije, maar daarna heeft hij zich in rap tempo westwaarts uitgebreid. In 1949 werd het eerste broedgeval in Nederland vastgesteld, bij Oldebroek in Gelderland. Inmiddels komt de Turkse tortel in heel West-Europa voor, met uitzondering van IJsland en Noord-Scandinavië. De soort staat bekend om zijn snelle voortplanting: een paartje kan wel vijf broedsels per jaar grootbrengen. Zelfs de jongen uit het eerste legsel doen in hetzelfde jaar alweer mee aan de voortplanting. Het zijn dus echte “tortelduifjes”. Net als bij andere duivensoorten bestaat een legsel meestal uit twee eieren. Dankzij de zogenaamde ‘duivenmelk’, een voedzaam goedje dat in de krop wordt geproduceerd, lukt het de ouders vaak om de jongen succesvol groot te brengen. Dit draagt natuurlijk bij aan hun snelle verspreiding. Tegenwoordig zie je Turkse tortels overal in parken en tuinen. Je kunt gerust stellen dat het een waardevolle aanwinst is voor onze avifauna, temeer omdat ze volledig op eigen kracht naar Nederland zijn gekomen. Ze broeden graag in coniferen of in klimop, waar hun nest goed verborgen blijft. De Turkse tortel is een echte cultuurvolger: hij maakt graag gebruik van de mogelijkheden die de mens biedt. Vooral bij graanoverslag of opslag van veevoer zijn ze te vinden, altijd bereid om een graantje mee te pikken. Hun geringe schuwheid helpt daarbij natuurlijk ook. Het geluid van de Turkse tortel lijkt sterk op dat van de houtduif. Men zegt wel dat de Turkse tortel roept: “Ik groet u”, terwijl de houtduif klinkt als: “Ik groet u zoet.”